Ο βετεράνος Ντε Πάλμα θυμάται τους πρώιμους «χιτσκοκισμούς» του («Εφιάλτες από το Παρελθόν», «Προετοιμασία για Έγκλημα») προσαρμόζοντας στο ιδιαίτερο κινηματογραφικό του σύμπαν των αισθήσεων και των παραισθήσεων το σενάριο του πρόσφατου γαλλικού θρίλερ «Η Αντίζηλος» του Αλέν Κορνό.

Ραδιούργα διαφημίστρια σε γερμανική πολυεθνική φίρμα, σέξι και διεστραμμένη, βρίσκει το μάστορά της στο πρόσωπο της φιλόδοξης βοηθού που μέχρι πρότινος θεωρούσε του χεριού της.

Παιχνίδια επαγγελματικής αντιπαλότητας, ερωτικής αντιζηλίας και προδοσιών διαδέχονται το ένα το άλλο μέχρι την κορύφωσή τους σε φόνο, οπότε και ξεκινά μια σειρά άλλου τύπου ελιγμών που έχουν να κάνουν όχι απλώς με την ταυτότητα του ενόχου, αλλά και με εκείνον του θύματος, όπως και με ανύποπτα ανδρείκελα, με γυναίκες-ομοιώματα, με εφιάλτες, με εφιάλτες μέσα σε άλλους εφιάλτες, και με λοιπά χιτσκοκικά που είχε δημιουργικά επεξεργαστεί ο Αμερικανός σκηνοθέτης στις δεκαετίας του '70 και του '80.

Το ευπρόσωπο στιλιζάρισμα, που συμπεριλαμβάνει, πέραν του πλήθους των ονειρικών σκηνών, παρατεταμμένους σε εκκρεμότητα χρόνους, παράλληλη δράση σε τεμαχισμένο κάδρο και μια οπερατικής έμπνευσης μουσική υπόκρουση, ασκεί τη γοητεία του, αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αφεθείς στους... παραλογισμούς της πλοκής, τον εντελώς ψεύτικο διάκοσμό της ή τις...ξεκαρδιστικά ποζάτες ερμηνείες.