Δεύτερη φορά στην καριέρα της που τυχαίνει να πρωταγωνιστήσει σε ταινία με τον τίτλο «Κουαρτέτο» (η πρώτη ήταν το 1981, υπό την καθοδήγηση του Τζέιμς Άιβορι), η Μάγκι Σμιθ καλείται εδώ να υποδυθεί μια πάλαι ποτέ θρυλική τραγουδίστρια της όπερας, η οποία αποφασίζει να περάσει τα ύστερα χρόνια της σε έναν εξοχικό οίκο ευγηρίας που φιλοξενεί αποκλειστικά συνταξιούχους καλλιτέχνες της μουσικής.

Το γεγονός προκαλεί σχετική αναστάτωση, αφού ανάμεσα στους πολυάριθμους κατοίκους του ιδρύματος βρίσκονται και αρκετοί παλιοί της γνώριμοι, με τους οποίους την δένουν ανοιχτοί-και όχι πάντοτε ευχάριστοι-λογαριασμοί από το παρελθόν.

Διασκευή ενός θεατρικού έργου του Ρόναλντ Χάργουντ (συγγραφέα μεταξύ άλλων του «Αμπιγιέρ»), ο οποίος ανέλαβε εδώ και τη σεναριακή μεταφορά, το κινηματογραφικό «Κουαρτέτο» προσφέρει ως βασικό του δέλεαρ ένα απολαυστικό ερμηνευτικό σύνολο από βετεράνους ηθοποιούς που αφήνονται πολύ σωστά ελεύθεροι να καλύψουν όσα κενά αφήνει μια διακριτική στην καλύτερη περίπτωση, απρόσωπη στην χειρότερη σκηνοθετική ματιά.

Καλοπροαίρετο, χωρίς αμφιβολία, όσο και ανώδυνο, το ντεμπούτο του Χόφμαν είναι σαφές ότι απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό: Οι θεατές που πλήρωσαν εισιτήριο για να δουν στις αίθουσες το «Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ» ή που βρίσκουν δύσκολο να αντισταθούν σε μια φινετσάτη τηλεοπτική σειρά όπως το «Downton Abbey», θα εκτιμήσουν μάλλον πολλά στο ευγενές θέαμα που προσφέρει ο Αμερικανός ηθοποιός από την καρέκλα πλέον του σκηνοθέτη.

Αρωματισμένο με χιούμορ εκεί που πρέπει, τονισμένο με ελαφρά συγκίνηση όπου το θεωρεί απαραίτητο και κινούμενο σε προβλέψιμα αφηγηματικά μονοπάτια, το «Κουαρτέτο» παρέχει ανάλαφρη γηριατρική ψυχαγωγία πλάι-πλάι με ένα αίσθημα ζεστασιάς και ασφάλειας, όμοιο με αυτό που βιώνει κανείς όταν βρεθεί για λίγη ώρα στο φιλόξενο σπίτι της γιαγιάς ή στην αξιαγάπητη συντροφιά ηλικιωμένων ατόμων.