Μία χειριστής κλήσεων έκτακτης ανάγκης (Χάλι Μπέρι), την οποία η ταινία μάς συστήνει ως μία από τις καλύτερες στο χώρο της, κάνει ένα μοιραίο λάθος αρχαρίου, που στοιχίζει σε μια νεαρή κοπέλα τη ζωή της. Κάποιους μήνες μετά, κατά τη διάρκεια των οποίων απείχε από την ενεργή συμμετοχή της σε υποθέσεις, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει όλων των ειδών τα τεχνάσματα για να βοηθήσει μια άλλη κοπέλα (Αμπιγκέιλ Μπρέσλιν), που της τηλεφωνεί πανικόβλητη από το πορτ-μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου λίγα λεπτά μετά την απαγωγή της.

Με το έξυπνό του εύρημα να καθηλώνει αβοήθητη την πρωταγωνίστριά του μακριά από τη δράση αλλά και επώδυνα κοντά της μέσα από το ακουστικό της, το «The Call» εκπλήσσει ευχάριστα με μια πολύ δυνατή αρχική σκηνή (κλισέ ως κινητήριος μοχλός της περαιτέρω ιστορίας αλλά αποτελεσματική σε κάθε περίπτωση) και μια σφιχτοδεμένη πρώτη ώρα, που εκτυλίσσεται σχεδόν σε πραγματικό χρόνο και βρίσκει ευρηματικούς τρόπους να χτίσει σασπένς και να δημιουργήσει ανατροπές.

Φτάνοντας όμως προς το τέλος της, η ταινία εγκαταλείπει την μέχρι τότε αξιοπρεπέστατη προσπάθειά της και παραδίδεται σε ανόητες αφηγηματικές ευκολίες, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν την κλιμάκωση του τρόμου αλλά στην πραγματικότητα σε πετούν έξω από την ιστορία, και ποταπά ένστικτα, που αφήνουν ημίγυμνη, για ασήμαντη αφορμή, και για όλη τη διάρκεια του τελευταίου τρίτου της ταινίας, την 16χρονη πρωταγωνίστρια.

Το ότι η Χάλι Μπέρι καταφέρνει να επιβιώσει δεν είναι περίεργο - το έχει κάνει και από χειρότερα κινηματογραφικά ναυάγια. Εδώ καταφέρνει και πάλι να επενδύσει με πειστικότητα και δραματική ένταση τις στιγμές της στην οθόνη σε έναν απαιτητικό ρόλο, τουλάχιστον μέχρι εκείνος να αρχίσει να συμπεριφέρεται ανεγκέφαλα και η όλη υπόθεση να θυμίζει - με κακό τρόπο αυτή τη φορά - θριλεράκι της σειράς.