Προσπερνώντας τη φυσική τάση των ρομαντικών κομεντί να εξερευνούν νεογέννητες σχέσεις και τη σεξουαλική πλευρά φρέσκων γνωριμιών, το «Δύο και Δύο» επικεντρώνεται σε δύο μακροχρόνια ζευγάρια που μυούνται στον κόσμο της ανταλλαγής συντρόφων στην προσπάθειά τους να αναζωογονήσουν τις στάσιμες ερωτικά και συναισθηματικά σχέσεις τους. Ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, το ένα ζευγάρι ζει ήδη αυτήν την αναζωογόνηση και η ευτυχία τους, τόσο απενεχοποιημένη, φιλελεύθερη και ελκυστική, πείθει τους φίλους τους να δοκιμάσουν κι εκείνοι την εμπειρία.
Φυσικά η προσαρμογή στον κόσμο του (λίγο πιο) ελεύθερου έρωτα έχει τις δυσκολίες της αλλά και αναπάντεχες συνέπειες, όπως η συναισθηματική εμπλοκή των τεσσάρων μεταξύ τους, η οποία επισκιάζει τον αρχικό ενθουσιασμό της ανανεωμένης σωματικής ικανοποίησης.
Η διερεύνηση της σεξουαλικότητας πιο ώριμων συντρόφων και του ερωτήματος αν μπορεί η ερωτική επιθυμία να μείνει ζωντανή, και με ποιο κόστος, είναι ιδανικό έδαφος για μια κομεντί αλλά το εμπορικής ευαισθησίας «Δύο και Δύο» όσο πρόθυμο είναι να τονίσει την αμηχανία που φέρνει η νέα πραγματικότητα στους τέσσερις κεντρικούς χαρακτήρες, άλλο τόσο είναι διστακτικο να πει οτιδήποτε ουσιώδες ή διαφορετικό πάνω στο θέμα. Αντ’ αυτού, παραμένει κοινότοπο, κάπως σεμνότυφο και τελικά τεμπέλικο, σκιαγραφώντας τις φοβερά αναμενόμενες και σκανδαλισμένες αντιδράσεις των χαρακτήρων του και αδυνατώντας να ρίξει έστω μία έκπληξη ή ιδιαίτερο γέλιο στο τελικό σύνολο.
Η ιστορία σώζεται κυρίως όταν αφήνεται στις προσπάθειες του Αντριάν Σουάρ, ο οποίος εκμεταλλεύεται ιδανικά τον πιο αβανταδόρικο ρόλο του συνόλου - άνετα το καλύτερο σημείο της ταινίας βρίσκει τον συντηρητικό, και προβληματισμένο απέναντι στην νέα αυτή εμπειρία, χαρακτήρα του σε ένα πάρτι ελεύθερου σεξ, όλο και πιο πανικόβλητο να προσπαθεί να απεμπλακεί με τρόπο από την βραδιά όσο γύρω του οι υπόλοιποι φαίνονται επικίνδυνα έτοιμοι να αφήσουν πίσω κάθε αναστολή.
Τέτοιες αμιγώς κωμικές στιγμές, όσο μονότονα κι αν επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, είναι και οι μόνες αναλαμπές του συμπαθητικού αλλά και επίπεδου υπόλοιπου, που ξεδιπλώνεται άτολμα, παρά τις αρχικές γαργαλιστικές υποσχέσεις.
