Η επιστροφή του Τζον Γου στα πάτρια εδάφη μετά από 16 συναπτά χολιγουντιανά έτη, δεν θα μπορούσε παρά να είναι επική. Ο «Πορφυρός Λόφος» είναι η πιο ακριβή παραγωγή στην ιστορία του κινεζικού κινηματογράφου και, απ ό,τι φαίνεται, είναι και η πιο μακροσκελής, αφού τελικά χωρίστηκε σε δύο μέρη, με το πρώτο να χρησιμεύει ως απλή προθέρμανση.
Ξεχάστε τις ποπ σκηνές δράσης με τα αυτόματα και τα συνοδευτικά περιστέρια. Εδώ το όπλο της επιλογής του σκηνοθέτη είναι το σπαθί και τα πτηνά έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν. Το ίδιο μάλλον ισχύει και για τον Τσόου Γιουν Φατ, που εγκατέλειψε τελευταία στιγμή τον ρόλο του στρατηγού Ζου Γιου ανοίγοντας τον δρόμο για τον λιπόσαρκο Τόνι Λιούνγκ, έναν ηθοποιό με ειδικό υποκριτικό βάρος - κάτι που απουσιάζει πλήρως από τους υπόλοιπους χαρακτήρες του «Πορφυρού Λόφου».
Ξεκινώντας με μια μακρόσυρτη σκηνή κινέζικης εθιμοτυπίας, που αρκεί για να σε κάνει να χάσεις οποιαδήποτε θέληση για ζωή, ο Τζον Γου ξαναβρίσκει τον εαυτό του στο πεδίο της μάχης, συστήνοντάς μας έναν έναν τους πρωταγωνιστές του σε διάφορα στάδια στρατιωτικής παρακμής: ο ένας χάνει τον λαό του, ο άλλος τον στρατό του και ο τρίτος την εμπιστοσύνη της αδερφής του. Μαζί θα σχηματίσουν μια απεγνωσμένη συμμαχία που με τη βοήθεια του αινιγματικού Τακέσι Κανεσίρο σε ρόλο πανούργου διπλωμάτη θα τους θωρακίσουν απέναντι στην επερχόμενη απειλή.
Οι ελιγμοί του, όμως, είναι τόσο περίπλοκοι που, μέχρι να μαζευτούν όλοι μαζί, λίγο πριν την πρώτη κοινή τους μάχη, είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβεις ποιος είναι ποιος. Και εδώ που τα λέμε, ποσώς σε ενδιαφέρει. Εξαντλώντας τη μαεστρία του στις υπέροχα χορογραφημένες ανταλλαγές «πυρών», ο Γου κάνει το διάστημα μεταξύ των εχθροπραξιών να μοιάζει με νεκρό χρόνο, ενώ η χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του αποδεικνύεται τουλάχιστον ανεπαρκής.
Αν και άκρως διασκεδαστικός, ο «Πορφυρός Λόφος» παραμένει το άθροισμα μερικών αριστοτεχνικά σκηνοθετημένων σεκάνς, χωρίς τη δραματουργική βαρύτητα που αξίζει σε ένα τόσο συνταρακτικό ιστορικό γεγονός.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΓΟΥ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΕ ΕΠΙΚΗ ΦΟΡΜΑ ΜΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΠΟΧΗΣ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ «ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ».
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ
