Μετά από χρόνια επίμονης τεκμηρίωσης, ο Σεργκέι Ντβορτσεβόϊ κάνει ένα ευαίσθητο ντεμπούτο στη μυθοπλασία σκηνοθετώντας απουσίες: την απουσία βλάστησης στη ρημαγμένη κι όμως άκρως σαγηνευτική καζακστανική γη. Την απουσία γυναικών σε ένα αντροκρατούμενο και διόλου επιεικές κοινωνικό τοπίο. Την απουσία της Τουλπάν από τη ζωή του Άζα, αντικείμενο ενός αποτυχημένου συνοικεσίου που έληξε πριν προλάβει καλά- καλά να αρχίσει.


Παίζοντας με την ελλειπτική φύση του σεναρίου, ο Ντβορτσεβόϊ αφήνει τον πρωταγωνιστή να ερωτευτεί ένα φάντασμα, μια γυναίκα που δε βλέπουμε ποτέ, αλλά που υποτίθεται ότι παραμονεύει πίσω από κλειστές πόρτες και τραβηγμένα παραβάν. Μέχρι που το σκάει για την πόλη, στερώντας του κάθε ελπίδα ευτυχίας. Εκεί δεν θα μπορεί πια να την αναζητήσει. Αλλωστε πώς αναγνωρίζεις κάποιον που δεν γνώρισες ποτέ;


Γυρισμένο με τη λιτότητα εθνογραφικού ντοκιμαντέρ, η Τουλπάν αφήνει το σχεδόν εξωτικά ερημωμένο περίγυρο να κάνει το θαύμα του, σαγηνεύοντας το θεατή όσο της επιτρέπουν τα περιορισμένα μέσα της.

Δυστυχώς όμως, παρά τα 100 ικανοποιητικά λεπτά της, η Τουλπάν παραμένει υπερβολικά φευγαλέα για να μπορέσει στ’ αλήθεια να την αγαπήσεις - έκτος κι αν είσαι ένας απεγνωσμένος ναύτης αγκυροβολημένος σε μια απέραντη έρημο από μοναξιά.


ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ