Χώρα Προέλευσης
«Στη Χώρα Προέλευσης, το δράμα μιας οικογένειας στην οποία αποφασίζεται μια ενδοοικογενειακή υιοθεσία ταυτίζεται με το δράμα της χώρας. Μιλάμε δηλαδή για τις συνέπειες που είχε όλο αυτό το δημόσιο και ιδιωτικό πανηγύρι της Μεταπολίτευσης τα τελευταία τριάντα χρόνια στη ζωή μας». Στην ταινία μιλάμε και για τις γενιές που τσάκισε αλύπητα η Μεταπολίτευση. Οπου ως Μεταπολίτευση εννοούμε την εποχή κατά την οποία τη μία ανοησία - τα πνευματικά και κοινωνικά οράματα συνταγματαρχών - αντικατέστησε μια άλλη: ο σαθρός χαρακτήρας και η απέραντη, ατέλειωτη υποκρισία όσων στη συνέχεια πήραν την εξουσία με την - με το αζημίωτο - υποστήριξη παράξενων πλειοψηφιών με έδρα το βρωμερό καφενείο του χωριού.

Ετσι, η γενιά του 50 (στην ταινία ο Νίκος Φλέσσας), αφού έδειρε όσο πρόλαβε, έχασε τη δύναμή της κι απέμεινε να παρακολουθεί. Η γενιά της Μεταπολίτευσης, τρελή από την ξαφνική εξουσία, έσφαξε τον πατέρα της, διέστρεψε κάθε έννοια καλού και δικαιοσύνης, είπε ψέματα όπου μπορούσε, φυσικά πλούτισε και διατήρησε κακές σχέσεις με ό,τι θα μπορούσε κανείς να ονομάσει τύψεις (στην ταινία η Αμαλία Μουτούση, ο Ερρίκος Λίτσης, η Ιωάννα Τσιριγκούλη, ο Ιερώνυμος Καλετσάνος, η Μαρία Καλλιμάνη).

Η ενδιάμεση γενιά, όσοι ήταν 18-25 τη δεκαετία του 80, κάπου χάθηκε ανάμεσα στις βιντεοκασέτες και το Μπλε Βελούδο (στην ταινία η Δέσποινα Γεωργακοπούλου και ο Αλέξανδρος Παρίσης).Και η νεότερη, έτοιμη για τα δικά της εγκλήματα, ξύπνησε στα εικοσιπέντε και είδε τον εαυτό της παγιδευμένο σε μια χώρα με φρικαλέο κράτος, σχολεία με παιδαγωγικά συστήματα αλλά χωρίς γνώση, πανεπιστήμια βυθισμένα στην αφασία και την ηλιθιότητα, ένα μέρος γεμάτο βαμπιρικά γερόντια και μεσήλικες με γυρισμένα τα μάτια (στην ταινία ο Θάνος Σαμαράς, η Γιούλα Μπούνταλη, ο Χρήστος Πασσαλής, η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, η Κατερίνα Παπαγεωργίου)».

Μελόδραμα

«Δύο άνθρωποι θέλουν να είναι μαζί και οι συνθήκες δεν τους αφήνουν. Αγαπάς κάποιον κι αυτός σε προδίδει με τρόπο θανάσιμο. Εσύ εγκαταλείπεις κάποιον και μετά μαθαίνεις ότι έτσι τον σκότωσες. Είσαι αθώος, σε κατηγορούν άδικα, πεθαίνεις. Δεν είσαι αθώος, σε πιάνουν και δεν βρίσκεται ένας άνθρωπος να σε συγχωρήσει εκτός από τον δεσμοφύλακά σου. Το μελόδραμα μιλάει για όλα αυτά που μας συμβαίνουν κάθε μέρα κρυμμένα κάτω από ένα στρώμα ψέματος, αδιαφορίας και ψευδοταπεινότητας. Η δουλειά του μελοδράματος είναι, με πολύ πάθος και πολύ εκβιασμό, να δείξει την αλήθεια, αποσπώντας το είδος της συμπάθειας που μας κάνει να ταυτιζόμαστε με απίθανα πρόσωπα όπως η Εβελιν στο Τσαϊνατάουν που μεγαλώνει την κόρη της που είναι αδελφή της, που είναι κόρη της και αδελφή της. Είναι το σκληρότερο και το πλέον μισάνθρωπο κινηματογραφικό είδος. Γι αυτό και το πιο αληθινό».

Πρώτη ταινία μεγάλου μήκους
«Είναι ωραία! Η ταινία χρηματοδοτήθηκε το 2008 και μια ομάδα νέων ανθρώπων, η παραγωγός Μαρία Δρανδάκη, συντελεστές όπως ο Παντελής Μαντζανάς (στη διεύθυνση φωτογραφίας), η Μαγιού Τρικεριώτη (στα σκηνικά και κοστούμια), ο Πάνος Βουτσαράς (στο μοντάζ) και όλοι οι ηθοποιοί, βγήκαμε με πολλή αγωνία στους δρόμους να κάνουμε την ταινία. Ελπίζουμε ότι καταφέραμε να μιλήσουμε ανοιχτά και καθαρά χωρίς να φοβόμαστε. Οταν τελειώσει και το μοντάζ, θα ξέρουμε στα σίγουρα».

Ενα σινεμά που να μας αφορά
«Ο ελληνικός κινηματογράφος, με κάποιες ευτυχείς εξαιρέσεις, παράγει με μικρό προϋπολογισμό είτε υστερικές κωμωδίες όπου παρελαύνει σύσσωμη η νεοελληνική μπαναλιτέ είτε ταινίες από και για ημιμαθείς κουλτουριάρηδες, είτε έπη που μας κάνουν περήφανους. Ταινίες που να ανήκουν σε όλα τα υπόλοιπα είδη γυρίζονται σπάνια. Αυτές, όμως, είναι οι ταινίες που εμείς, η νέα γενιά σκηνοθετών, θέλουμε να γυρίζουμε. Φέτος ήταν η Ιστορία 52 του Αλέξη Αλεξίου, το Bank Bang όπως το γύρισε ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, του χρόνου ο Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου, το Μαύρο Λιβάδι του Βαρδή Μαρινάκη, η Χώρα Προέλευσης, η ταινία που ετοιμάζει ο Παναγιώτης Φαφούτης».

Αμαλία Μουτούση
«Πριν από 8 χρόνια, το 2001, η Αμαλία Μουτούση έπαιξε σε μια σπουδαστική ταινία που έφτιαξαν τέσσερις άνθρωποι με μια DV. Κάναμε τότε τα Μάτια Που Τρώνε, την πρώτη μου ταινία μικρού μήκους. Και δυο χρόνια αργότερα την Βροχή. Στη Χώρα Προέλευσης η Αμαλία Μουτούση υποδύεται την Στέλλα, μια καθηγήτρια γυμνασίου που φορτώνεται όλα τα κακώς κείμενα της οικογένειάς της. Η Αμαλία Μουτούση γεμίζει τον χαρακτήρα με το θάρρος, τον αντικομφορμισμό και την ευστοχία της τέχνης της. Το θάρρος, τον αντικομφορμισμό και την ευστοχία που χαρήκαμε σε όλους τους ρόλους που έχει υποδυθεί μέχρι σήμερα: στην Οφηλία, την Ηλέκτρα, την Γκρέις, την Βερενίκη, τη Μάργκο, την Κλυταιμνήστρα, την Ιζέ».

Φεστιβάλ Καννών
«Ηταν το 2001 και ήμουν εικοσιτρία. Τα Μάτια Που Τρώνε παίχτηκαν τελευταία στη σειρά (σ.σ. στο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους Cinefondation του φεστιβάλ). Μια θεατής μας έβρισε μετά την προβολή, ένας άλλος μας είπε ότι αυτό είναι σινεμά με στομάχι. Το καλό είναι ότι αυτά τα διαπιστευτήρια βοήθησαν πολύ στη συνέχεια».

30 ετών
«Σημαίνει ότι σπούδασα, πήγα φαντάρος και γνώρισα τον κόσμο της εργασίας. Επίσης ότι έχω ήδη κάνει τέσσερα-πέντε πράγματα για τα οποία μετανιώνω πολύ. Και ότι πολλά είναι και τα πράγματα που τώρα ξεκινούν».

i
Χώρα προέλευσης
Η Ιστορία: Δυο γυναίκες πάνω από ένα μωρό παιδί. Την πρώτη, τη φυσική του μητέρα, η οικογένειά της την κρίνει ακατάλληλη να το μεγαλώσει. Τη δεύτερη, τη θεία του παιδιού, την καλεί να το αναθρέψει και να κάνει ό,τι καλύτερο γι αυτό. Είναι η στιγμή της ενδοοικογενειακής υιοθεσίας που αλλάζει για πάντα τη ζωή των μελών μιας οικογένειας και οδηγεί τις τρεις γενιές της (τη γενιά του 50, τη γενιά της μεταπολίτευσης και τη νεότερη) σε μια σύγκρουση μέχρις εσχάτων.

Σκηνοθεσία: Σύλλας Τζουμέρκας Σενάριο: Σύλλας Τζουμέρκας / Γιούλα Μπούνταλη ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Παντελής Μαντζανάς Σκηνικά / κοστούμια: Μαγιού Τρικεριώτη ΜΟΝΤΑΖ: Πάνος Βουτσαράς Παραγωγοί: Θάνος Αναστόπουλος, Μαρία Δρανδάκη, Σύλλας Τζουμέρκας Παραγωγή: Φαντασία Οπτικοακουστική, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ, Bad Movies, DANZAprojekt 2009

Πρωταγωνιστούν: Αμαλία Μουτούση, Θάνος Σαμαράς, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Ερρίκος Λίτσης, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Γιούλα Μπούνταλη, Χρήστος Πασσαλής, Δέσποινα Γεωργακοπούλου, Νίκος Φλέσσας, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Μαρία Καλλιμάνη, Γιώργος Βαλαής, Κατερίνα Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Παρίσης, Δήμητρα Σακκάτου, Ζωή Λιανοστάθη