«Αδοξοι μπάσταρδοι» («Ιnglourious basterds): δεν ξέρουμε αν η νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 20 Αυγούστου), με πρωταγωνιστή τον Μπραντ Πιτ, είναι και η καλύτερή του, κερδίζει, πάντως, το βραβείο του πιο παράδοξου τίτλου της χρονιάς.
Οσο κι αν τον διαβάζουμε, ξανά και ξανά, δεν βγάζει νόημα. Και ο ίδιος αρνείται να πει πώς τον σκαρφίστηκε. Μιλάει, πάντως, για όλα τα άλλα: την απόφασή του να συνεργαστεί με τον Μπραντ Πιτ, τη διαδικασία των γυρισμάτων, την επιθυμία του να μην ξεπουληθεί...
«Ηθελα να δουλέψω με έναν μεγάλο ηθοποιό γιατί χρειαζόμουν ένα μεγάλο άνοιγμα», ξεκαθαρίζει για τον πρωταγωνιστή του και τονίζει: «Πραγματικά, ήταν από αυτές τις περιπτώσεις όπου, καθώς έγραφα το σενάριο, σκεφτόμουν: Ο Μπραντ θα μπορούσε να είναι καλός σε αυτό».
Ο Ταραντίνο κατάφερε να επικοινωνήσει με τον Πιτ μέσω του ίδιου ατζέντη που έχει και η καλή του φίλη Ούμα Θέρμαν. Αλλά και πάλι ανησυχούσε. «Ξέρω ότι, όταν ο Μπραντ κάνει μία ταινία, η γυναίκα του δεν κάνει, οπότε ίσως να μην ήταν διαθέσιμος εκείνη την περίοδο. Οχι μόνο προσπαθούσα να πάρω τον πιο περιζήτητο κινηματογραφικό αστέρα στον κόσμο, αλλά έλεγα κιόλας: «Πρέπει να πάω να τον βρω τώρα!». Μερικές φορές οι θεοί του κινηματογράφου σού χαμογελούν».
Ως «κινητή κινηματογραφική εγκυκλοπαίδεια» ο Κουέντιν Ταραντίνο διασφάλισε ότι όλοι οι ηθοποιοί του καστ ήταν άριστα εκπαιδευμένοι στις πολεμικές ταινίες. Το δικό του έπος, στημένο την εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου, έχει για ηρωίδα μια ξανθιά Γαλλο-εβραία που διψά για εκδίκηση, και έναν Αμερικανό στρατηγό που προτρέπει τους στρατιώτες του να γδάρουν τους ναζί, με τις μεθόδους των Απάτσι! «Δεν είχα ιδέα τι επρόκειτο να γίνει όταν έκατσα να γράψω», εξηγεί.
«Νομίζω ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να προσφέρω ως σεναριογράφος είναι η αχαλίνωτη φαντασία μου - αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλή, κακή ή αδιάφορη. Είναι μόνο αχαλίνωτη. Δεν υπάρχει χαλινάρι. Πάντοτε απολάμβανα την ελευθερία να ακολουθώ τους χαρακτήρες μου όπου πήγαιναν, αλλά εδώ χτύπησα πάνω σε οδόφραγμα, στην ιστορία την ίδια».
Ετσι, ο άτακτος δημιουργός αποφάσισε να μη συμβιβαστεί και με άλλοθι την ελευθερία των ηρώων του άλλαξε τον ρου του παρελθόντος. Στο μέλλον, ελπίζει, «κανένα παιδί να μην πηγαίνει στο βιντεοκλάμπ και να διαλέγει μια ταινία που έκανε κατά παραγγελία ή για να πληρώσει την πισίνα του».
«Σκοπεύω να σταματήσω να σκηνοθετώ στα 60 μου - εκτός και αν η τελευταία μου ταινία είναι φιάσκο. Τότε θα πρέπει να εξιλεωθώ στα 62 μου», παραδέχεται.
