Ριμέικ μόνο τυπικά της φοβερής τραγωδίας "Bad Lieutenant" του Έιμπελ Φεράρα από το 1992 με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στο ρόλο που εδώ ενσαρκώνει ο Νίκολας Κέιτζ. Αυτό που πραγματοποιεί εν έτει 2009 ο υπέροχος θεόμουρλος του παγκόσμιου σινεμά, Βέρνερ Χέρτζογκ, είναι να πάρει το επιθετικά σκληρό και βρώμικο πορτρέτο ενός διεθφαρμένου αντι-ήρωα και να το μετατρέψει μέσα από τη μοναδική του ματιά σε μια ταινία που σχεδόν αψηφά κατηγοριοποίηση καθώς ακροβατεί στο καμπ και καταλήγει ως μια μάλλον ανεπανάλπτη μορφή slash αστυνομικού σατιρικού δράματος.


Μην τρομάζετε, είναι όλα υπολογισμένα, καθηλωτικά και ξεκαρδιστικά. Μπροστάρης είναι ο Νίκολας Κέιτζ σε μια από αυτές τις σπάνιες, περιστασιακές φορές που μας θυμίζει πως είναι -ή κάποτε υπήρξε- ηθοποιός της προκοπής, συνδυάζοντας την υστερία του αθέλητα κωμικού ριμέικ "The Wicker Man", με την πολυεπίπεδη οπερατικότητα του "Vampire's Kiss" και το καταραμένο βλέμμα που κουβαλά στους ανώτερους ρόλους του από κάτι σαν το "Αφήνοντας το Λας Βέγκας" ή τα "Σταυροδρόμια της Ψυχής".


Διαδώστε το, ο Νίκολας Κέιτζ δίνει ξανά ρέστα επί της οθόνης. Με την περσόνα που στήνει μπροστά από την κάμερα, επιτρέπει στον Χέρτζογκ να αφεθεί σε μια σειρά από απολαυστικές μεταβάσεις στον τόνο, αντικαθιστώντας θρησκευτικά σύμβολα (του πρωτότυπου) με σαύρες, απεικονίζοντας ψυχές που ακόμα χορεύουν, ξεσπώντας σε μια σειρά από εκρήξεις -ενήλικης- καρτουνίστικης βίας.


Υπάρχουν αμέτρητοι διαφορετικοί τρόποι να κοιτάξεις την ίδια ακριβώς ιστορία, και για τον Χέρτζογκ αυτός ο over-the-top χαρακτήρας που συνδέει τα δύο "Bad Lieutenant" δε θα μπορούσε παρά να πρωταγωνιστεί σε μία φάρσα, σε ένα μανιακό πορτρέτο του στερεοτυπικού Βρώμικου Μπάτσου όπως δεν το έχουμε ξαναδεί.

Και αυτή η νουάρ φάρσα που έχει στήσει εδώ ο ιδιοφυής Γερμανός δημιουργός με θαυμαστό και απόλυτο έλεγχο του υλικού του, είναι σαφώς μια από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες που μας περιμένουν στη σκοτεινή αίθουσα ως το τέλος του 2009.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ