Από τον Ηλία Νικολαϊδη
Στοιχηματίζω ότι η Μάγκι Τζίλενχαλ προκαλεί ατυχήματα. Δεν το εννοώ αυτό με τον τρόπο που θα το εννοούσε, ας πούμε, ένα αντρικό περιοδικό όταν θα έγραφε για το οποιοδήποτε «κορίτσι του μήνα». Εννοώ, πραγματικά ατυχήματα. Μοιάζει να είναι από την κάστα των ανθρώπων εκείνων που, στο μεσοδιάστημα της εισόδου και της παραγγελίας του πρώτου ποτού σε ένα μπαρ, όλο και σε κάποια καρέκλα θα έχουν σκοντάψει.
Πιθανότατα, φταίει γι αυτή την εντύπωσή μου ο τρόπος που περπατάει. Συνειδητοποιεί κανείς εύκολα κάτι τέτοιο παρακολουθώντας το «SherryΒaby», πιο πρόσφατη εμφάνιση της ηθοποιού στην οθόνη. Η Μάγκι Τζίλενχαλ υποδύεται μια πρώην ηρωινομανή μητέρα που μόλις βγήκε από τη φυλακή και προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της, να επανενταχθεί στην (άτιμη) κοινωνία. Ο τρόπος που περπατάει στην ταινία (αλλά και στη ζωή) απέχει έτη φωτός από τον αντίστοιχο εκείνων που συνηθίζει να μας σερβίρει το Χόλιγουντ ως σκανδαλιάρικα θηλυκά. Περπατάει με μικρά βήματα και τα πόδια ασυνήθιστα ανοιχτά, σαν να μη τη νοιάζει τίποτα, σαν να μη βλέπει κανείς. Είναι σχεδόν αδέξια.
Αυτό είναι ένα από εκείνα τα μικρά χαρακτηριστικά που μπορούν να σε καθιερώσουν ως είδωλο στον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Ενα άλλο τέτοιο χαρακτηριστικό της Μάγκι Τζίλενχαλ είναι τα μάτια της. Μοιάζουν κάθε φορά γλαρωμένα, με τις κόρες να παιχνιδίζουν λίγο περίεργα, ασυνήθιστα. Είναι μία ακόμα από εκείνες τις γοητευτικές παραφωνίες στην εμφάνιση, τις οποίες εκτιμούν οι φαν του ανεξάρτητου κινηματογράφου και είναι εξακριβωμένο: αρκεί να σκεφτεί κανείς το παράδειγμα της Κλόι Σεβινί και αμέσως καταλαβαίνει. Επομένως, βάζοντας μέσα στο «πακέτο» της και το γεγονός ότι θεωρείται από τους ειδικούς ως style icon, δεν μοιάζει παράδοξο το πώς αγαπήθηκε τόσο.
Από τις μέρες που τη θυμόμαστε ως αδελφή του πιτσιρικά Τζέικ Τζίλενχαλ στο «Donnie Darko» (στην ταινία όπως και στη ζωή) ή ως ένα ακόμη νευρωτικό μέλος της διεστραμμένης συμμορίας στο (υποτιμημένο, ειρήσθω εν παρόδω) «Cecil Β. Demented» του Τζον Γουότερς, μέχρι την εντυπωσιακή ερμηνεία της, ως πρωταγωνίστρια πια, στην kinky «Γραμματέα» και φυσικά το «SherryΒaby», έχει κυλήσει κάμποσο νερό στο αυλάκι. Κάπως αθόρυβα, αλλά κύλησε. Η Μάγκι κατάφερε κι έγινε γνωστή παίζοντας ρόλους που κανονικά δεν θα θυμόταν κανείς. Δεν είναι και λίγο αυτό, αν το σκεφτείς. Και όταν πρωταγωνιστεί, όλες οι ιδιαιτερότητές της μοιάζουν να τιθασεύονται για τις ανάγκες των ρόλων, που είναι, σχεδόν μαγικά, πάντα οι πιο κατάλληλοι. Υπάρχει κάτι περισσότερο που μπορεί να ζητήσει κάποιος από έναν ηθοποιό;
Ισως το να μείνει πιστή στις επιλογές της. Και να μας καταπλήξει το ίδιο στον νέο «Μπάτμαν», όπου αναλαμβάνει τον γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο. Εμείς, πάντως, θα περιμένουμε.
