Το μεγαλύτερο κομμάτι του δυτικού κόσμου θυμάται τη βασίλισσα Βικτωρία ως μια αγέλαστη, μαυροντυμένη φιγούρα. Ως την αυστηρή ηλικιωμένη χήρα που κάθισε στο βρετανικό θρόνο γι απάνω από 60 χρόνια. Ελάχιστοι γνωρίζουν το νέο κορίτσι, το οποίο επιβλήθηκε στις μηχανορραφίες της μητέρας της, δεν λύγισε στις εποχές του παλατιού, κέρδισε το θρόνο και παντρεύτηκε τον έρωτα της ζωής της.

Αυτή, την άγνωστη νεαρή Βικτωρία έρχεται να μας συστήσει ο Τζούλιαν Φέλοουζ ( «Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ») μ ένα σενάριο που δραματοποιεί με ακεραιότητα τα ιστορικά γεγονότα και σκιαγραφεί με ψυχραιμία την βρετανική μοναρχία ? σε εποχές που τα « θυμίζουν «βασιλικά δράματα εποχής» καλλιγραφικές σαπουνόπερες ( «Η Άλλη Ερωμένη του Βασιλιά»).

Το μόνο κακό είναι ότι αυτή η σεναριακή αξιοπρέπεια δεν είναι αρκετή για να κερδίσει το σινεφίλ μας ενδιαφέρον. Ο Φέλοουζ στέκεται σε μια ασφαλή απόσταση από τα πράγματα, κάτι που δεν αφήνει περιθώρια για πρωτοτυπία ούτε στο σκηνοθετικό βλέμμα του Βαλέ αλλά ούτε και στη στιβαρή αλλά φανερά εγκλωβισμένη ερμηνεία της Έμιλι Μπλάντ.



ΠΟΛΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ