Διάσημος στην Ελλάδα από την εποχή του «Απέραντου γαλάζιου» αλλά και του «Νικίτα» και του «Λεόν», μια ταινία-ορόσημο που τον έστειλε σε πολλά χολιγουντιανά πλατό, ο Ζαν Ρενό, παιδί Ισπανών μεταναστών στην Καζαμπλάνκα που κατέκτησε τη γαλλική κουλτούρα, ήρθε στο 11ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στην Αθήνα. Για το πανηγυρικό κλείσιμό του, που έγινε με το «L’ immortel» («Ο αθάνατος»), ή κατά τη μετάφραση της ελληνικής διανομής στις αίθουσες, «22 σφαίρες». Και όπως φαίνεται, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε πριν από την άφιξή του, ενώ απολάμβανε τις διακοπές του στις Μαλβίδες με την τρίτη σύζυγό του, θα ήθελε μέσα από τις ταινίες του να μείνει... αθάνατος.
Στις «22 σφαίρες» υποδύεστε ένα υπαρκτό πρόσωπο, έναν πρώην αρχηγό της μαφίας. Σε τι βάθος ψάξατε την ιστορία του;
Εκανα πολλή έρευνα σχετικά, και μάλιστα συνάντησα τον Σαρλί Ματέι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι είναι δύσκολο να ξεφύγει από το περιβάλλον του και ν’ αποκοπεί από το παρελθόν του. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Οπως και να έχει, ο Ματέι επιλέγει το είναι και όχι το φαίνεσθαι. Επιλέγει τη βάρκα του, τη γυναίκα του, τον γιο του, ενώ θα μπορούσε να επιλέξει το φανταχτερό, τα βουνά της κοκαΐνης, τα στερεότυπα...
Καθ’ όλη την καριέρα σας, έχετε παίξει ποικίλους χαρακτήρες. Ποιο είναι το κριτήριο των επιλογών σας;
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, στις «22 σφαίρες», αυτός που μου έδωσε τον ρόλο ήταν ο σκηνοθέτης Ρισάρ Μπερί. Γνωριζόμαστε για ένα μεγάλο διάστημα, από την εποχή της ταινίας του Ελί Σουρακί «Η πρώτη μου αγάπη». Στη συνέχεια, παίξαμε μαζί στο θέατρο στην «Ανδρομάχη», ακριβώς μετά το «Απέραντο γαλάζιο», σε μια περίοδο που δεν ήθελα να τυποποιηθώ σε έναν ρόλο. Ο Ρισάρ είναι φίλος. Κυρίως, είναι κάποιος που δεν κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους με ετικέτες. Και σ’ αυτόν όπως και σ’ εμένα αρέσει να ανακατεύεται με πολλά διαφορετικά πράγματα. Τα πηγαίνω πολύ καλά με ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να υπερβούμε την πεπατημένη. Στις «22 σφαίρες», ο Ματέι κρατάει όπλο ενώ ταυτόχρονα είναι άνθρωπος με χιούμορ, αλλά και κλείνεται στον εαυτό του. Νομίζω ότι όλες αυτές οι πλευρές συνυπάρχουν και σ’ εμένα.
Ποια πλευρά του χαρακτήρα σας έχει προτεραιότητα όταν ξεκινάτε μια καινούργια ταινία;
Οταν μπαίνω στο πλατό, έχω ήδη την ιδέα του «πώς» και «μέχρι πού» θα κάνουμε κάτι. Σε γενικές γραμμές, λέω στον εαυτό μου: «Είναι ένα όνειρο και θέλω αυτό το όνειρο να πάει ως εκεί». Μια ταινία είναι μια δουλειά μαζί με άλλους. Μια ομαδική τέχνη. Γι’ αυτό πρέπει να την προσεγγίζουμε με ευγένεια.
Θα λέγατε ότι σ’ αυτήν τη φάση της ζωής σας έχετε πετύχει ως άντρας και ως ηθοποιός ό,τι ονειρευόσασταν;
Εχω πέντε παιδιά, μικρά και μεγάλα. Είδαμε μαζί την ταινία στις διακοπές για τη γιορτή των Αγίων Πάντων. Τα συγκλόνισε, ειλικρινά! Αυτό με χαροποιεί απίστευτα, αλλά παράλληλα με πονάει. Διαπιστώνω ότι ο «Αθάνατος», που κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σημαντική ταινία, αποτελεί και ένα είδος απολογισμού για μένα, ως ηθοποιό και ως άνθρωπο. Το δίδαγμα είναι ότι, αν δεν έχουμε την τέλεια ζωή με τον τέλειο άνθρωπο, συνεχίζουμε, αλλά τέτοιου είδους ξεχωριστές στιγμές είναι εξαιρετικά σπάνιες! Κάνω απολογισμό και διερωτώμαι στην ηλικία μου, «ποια είναι η θέση μου στο γαλλικό σινεμά;». Ετσι όπως το λέω ακούγεται κάπως επιτηδευμένο, πόσω μάλλον όταν παίζω σε μια ταινία που ο τίτλος της είναι «Ο αθάνατος»... Αλλά, τελικά, πιστεύω ότι όλα αυτά που έχω κάνει δεν είναι δα και λίγα!
- Σχέδιο εξόντωσης
Ο Ζαν Ρενό πρωταγωνιστεί και στο «Σχέδιο εξόντωσης», τη βασισμένη σε αληθινά γεγονότα γαλλική εκδοχή της γενοκτονίας των Εβραίων στο κατεχόμενο από τους ναζί Παρίσι. Η ταινία βγαίνει στην Ελλάδα στις 29 Απριλίου.
Αντα Δαλιάκα
