Φακές με φέτα και πορτοκάλι αλά Pandespani

30.03.2013
Αν τόσο συχνά δεν μας διέφευγε το πόσο ωραίο είναι να αποδράς απ’ την τρομακτική δύναμη της συνήθειας και ν’ αφήνεις χώρο για το νέο, θα ήμασταν δεκτικότεροι και πιο ευπροσάρμοστοι στις αλλαγές, ακόμη και στις δύσκολες. Κι αν κατ’ αναλογία δοκιμάζαμε πιο συχνά μια γνωστή γεύση με άλλο τρόπο, σπάνια θα βαριόμασταν κάποια φαγητά και θα γλυτώναμε από περισσή γκρίνια τον εαυτό μας και τους άλλους. Με το ίδιο υλικό αλλά σε άλλη προσέγγιση και μ’ ένα μικρό τουίστ, μπορούμε να ξανασυστηθούμε κανονικά, δίνοντας μια ευκαιρία στη σχέση που έχουμε μαζί του και που ενδέχεται είτε απ’ την αρχή να μην ήταν άριστη είτε να βάρυνε με τη ρουτίνα και τον καιρό. Σε τέτοιες περιπτώσεις η μπάλα παίρνει τις πιο βασικές τροφές κι αυτές που εντάσσονται στο καθημερινό διαιτολόγιο με ένα χαρακτήρα διεκπεραίωσης. Καθώς απαιτούν τη λιγότερη προσπάθεια και δημιουργικότητα εκ μέρους μας, αγνοούνται τα θετικά της αλλαγής ή υποβαθμίζεται η αξία μιας έκπληξης. Έτσι μια απλώς βατή ή ολίγον περίεργη σχέση για παράδειγμα με τα ζυμαρικά ή τα όσπρια, γίνεται για αρκετούς βαρετή κι αν η ηλικία του δείγματος αναφοράς μειωθεί, η ίδια σχέση μπορεί να καταντάει αρνητική και ετοιμόρροπη.

Σ’ αυτό το σκεπτικό η συνταγή. Οι πτωχές θρεπτικότατες φακές ουδέποτε μεγαλοπιάστηκαν αρκετά για να γίνουν φαντασμένες και συνήθως λειτουργούν καλά στην αβίαστη πλην αναμενόμενη νοστιμιά της γνωστής σούπας. Κάθε πότε όμως, έρχεται η σουπιέρα ή το γεμάτο πιάτο στο τραπέζι και πέφτει χειροκρότημα ή μια μικρή φιλοφρόνηση στην εισαγωγή δείχνει έστω και μετριοπαθή ενθουσιασμό; (πριν την πρώτη εννοείται κουταλιά, που μπορεί να είναι από καλομαγειρεμένη ως και τέλεια). Αν ανήκετε στους τυχερούς που δρέπουν μόνο αυτές τις αντιδράσεις, είστε αξιοζήλευτοι. Για τους υπόλοιπους που αντιμετωπίζουν τον αντίποδα μιας τέτοιας ευχαρίστησης, μια εναλλακτική προσέγγιση σε μια βασική τροφή όταν η συνήθεια αποδεικνύεται εξοντωτική, γίνεται και λύση, αφού τα όσπρια είναι σημαντικό κομμάτι της διατροφής. Οπότε οι φακές επαναπροσανατολίζονται και μεταπηδούν εποχιακά, κατ’ ανάγκη ή και κατά βούληση στην κατηγορία της σαλάτας, ντύνονται με σέλερι και φέτα -που πολύ τους ταιριάζει- και αρωματίζονται με πορτοκάλι και κύμινο. Άλλαξε ambiance ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς; Περίπου, αλλά το νέο look τούς πάει πολύ. Κι αν θέλετε να παίξετε περισσότερο, προσθέστε επιπλέον στο τέλος κομματάκια από 2-3 φέτες τηγανισμένο μπέικον. Trust me, I’ m a foodie!

Προετοιμασία: 10 λεπτά συν 30’ το μαρινάρισμα με βρασμένες τις φακές, διαφορετικά 1 ώρα περίπου. Εύκολη συνταγή.

Υλικά (για 4 άτομα)
2 φλ. βρασμένες καφέ φακές, σουρωμένες
ξύσμα και χυμός από ½ πορτοκάλι
το υπόλοιπο ½ πορτοκάλι καθαρισμένο και κομμένο σε κομματάκια 2 εκατ.
100 γραμ. φέτα σε κομμάτια 2 εκατ.
2 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα 1 μπαστουνάκι σέλερι σε λεπτές φέτες
2 κ.σ. μαϊντανό ή κόλιανδρο ψιλοκομμένο
1/3 κ.γ. τσίλι φλέικς (προαιρετικά)
3 φέτες πορτοκαλιού για το σερβίρισμα

για τη σάλτσα
4 κ.σ. ελαιόλαδο
2 κ.σ. χυμό πορτοκαλιού από τη μαρινάδα
½ κ.γ. κύμινο αλάτι, πιπέρι

Μαρινάρετε τη φέτα: Τη βάζετε σε μπολ με το χυμό πορτοκαλιού και το ξύσμα για ½ ώρα (με διαφανή μεμβράνη και στο ψυγείο).

Κάνετε τη σαλάτα: Κρατάτε 2-3 κομματάκια πορτοκάλι για το πάνω μέρος της σαλάτας και προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά με τη μαριναρισμένη φέτα, στις φακές. Χτυπάτε σε σέικερ τα υλικά της σάλτσας, ρίχνετε το μίγμα στις φακές και ανακατεύετε. Δοκιμάζετε και διορθώνετε σε αλάτι, πιπέρι.

Σερβίρισμα: Τοποθετείτε τις φέτες του πορτοκαλιού στο πιάτο και μερικώς πάνω τους το μίγμα με τις φακές, προσθέτοντας τα κομματάκια απ’ το πορτοκάλι που κρατήσατε.

Περισσότερες συνταγές αλά Pandespani μπορείς να βρεις εδώ.