Συγκεκριμένα είπε:

«Ήταν στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Ένα βράδυ είχε έρθει ο Παντελής, είπα ένα τραγούδι του και από κάτω όλοι φώναζαν “Παντελή, σήκω επάνω”. Ανέβηκε στη σκηνή, πήρε την κιθάρα, κάθισε στο κρεβάτι που είχαμε στήσει, εγώ δίπλα του έκανα τις ίδιες κινήσεις και εκείνος γύρισε και μου είπε: “Δεν πιστεύω να με κοροϊδεύεις;”. Ήταν ωραία στιγμή. Πήγαινα στα μαγαζιά που τραγουδούσε και είχα γνωρίσει την οικογένειά του σε μια απονομή του. Συγκινήθηκα με τον πατέρα του στην κηδεία που με αγκάλιασε και μου είπε: “Μόνο εσύ τον στήριζες γιατί όλοι τον χτυπούσαν. Επειδή έχεις φάει κι εσύ πολύ πόλεμο”. Ήταν ένα παιδί πολύ σεμνό και αγνό γι’ αυτό τον δύσκολο καλλιτεχνικό χώρο».