Γ. Λεμπέσης: "Το πρόβλημα με την καρδιά μου..."

30.07.2010
Αποφάσισε να επιστρέψει έπειτα από 5 χρόνια απουσίας, να παντρευτεί την καλή του Σοφία Ταραντίδου ύστερα από 9 χρόνια σχέσης και να μιλήσει έπειτα από πολύ καιρό για το πρόβλημα που αντιμετώπισε με την καρδιά του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Από την Τζώρτζια Συρίχα

Αποφάσισε να επιστρέψει έπειτα από 5 χρόνια απουσίας, να παντρευτεί την καλή του Σοφία Ταραντίδου ύστερα από 9 χρόνια σχέσης και να μιλήσει έπειτα από πολύ καιρό για το πρόβλημα που αντιμετώπισε με την καρδιά του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν δίστασε, ακόμη, να μιλήσει και για τη φιλία του και συνεργασία του με τον Φοίβο που «τσάκισε» μέσα σε μια νύχτα χωρίς ακόμα να γνωρίζει το γιατί. Ο Γιώργος Λεμπέσης σε μια συνέντευξη-ποταμό, και παρά τα όσα πέρασε, δηλώνει αποφασισμένος να προχωρήσει μπροστά και να αφήσει πίσω το παρελθόν, κρατώντας μόνο τα... χαστούκια που έφαγε και τον πόνεσαν, αλλά και που τον έκαναν να αναθεωρήσει πρόσωπα και καταστάσεις. Λίγες μέρες μετά το γάμο του μοιραία ξεκινάμε τη συζήτησή μας από το θέμα αυτό...

Πώς και αποφάσισες μετά από τόσα χρόνια να βάλεις την κουλούρα;

«Εννιά χρόνια με "έψηνε" το κορίτσι. Γνωριστήκαμε το 2001 σε ένα πάρτι του ραδιοφωνικού σταθμού "Πανόραμα 9,84" στη Θεσσαλονίκη. Είχαν διοργανώσει τότε ένα πάρτι για τα γενέθλιά μου και η Σοφία δούλευε εκεί ως ραδιοφωνική παραγωγός και παράλληλα εργαζόταν και στην τηλεόραση του TV Μακεδονία. Είχαν καλέσει, λοιπόν, κάποιες θαυμάστριες σε δείπνο μαζί μου, κάθισε κάποια στιγμή μαζί μας η Σοφία στο τραπέζι και αυτό ήταν όλο. Η κόμπρα χτύπησε... Από τότε είμαστε μαζί και δεν έχουμε χωρίσει ποτέ».

Εξαιτίας σου σταμάτησε τη δουλειά της στα media; Φοβήθηκες να μην τη βλέπουν και τη θαυμάζουν πολλοί;

«Δεν τη σταμάτησα εγώ. Μη με χρεώνετε αμέσως για κάτι που δεν φταίω. Η Σοφία έχει γεννηθεί στην Γερμανία και τότε που δούλευε σπούδαζε παράλληλα στη Γερμανική Φιλολογία, οπότε μόλις τελείωσε το πανεπιστήμιο αποφάσισε να γίνει εκπαιδευτικός, αφού λατρεύει τα παιδιά».

Πες μου, πώς της έκανες την πρόταση γάμου και εκείνη πώς αντέδρασε;

«Πριν από 2 χρόνια. Την πήγα σε ένα εστιατόριο στο Λυκαβηττό. Είχαμε θέα από κάτω όλη την Αθήνα. Έβγαλα από την τσέπη μου και της έδωσα το μονόπετρο και εκείνη έβαλε τα κλάματα. Έκανε περίπου ένα τέταρτο να συνέλθει και να μου απαντήσει. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή. Εύχομαι η σχέση μας να κρατήσει για πάντα και θέλω να κάνουμε πολύ σύντομα παιδιά. Είχα την τύχη, εξάλλου, να μεγαλώσω σε μια πολύ δεμένη οικογένεια και αυτή είναι το πρότυπό μου».

Έχεις ζήσει ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες καταστάσεις. Είπες λοιπόν κάποια στιγμή, φτάνοντας στο αμήν, «να πάει στα κομμάτια αυτή η δουλειά»;

«Έχω ζήσει τα πάντα, και τα πάνω και τα κάτω. Απογοητεύτηκα πάρα πολύ, δεν είμαι όμως από τους ανθρώπους που τα παρατάω. Από 5 χρονών σπουδάζω μουσική και είμαι στα ωδεία, δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο, πραγματικά. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου κάπως αλλιώς. Απείχα 5 χρόνια από το χώρο και τώρα κάνω ένα νέο ξεκίνημα με καταξιωμένους δημιουργούς, με ένα νέο cd που έχει τον τίτλο "Μαγεμένο νησί", μια δουλειά αρκετά αξιόλογη, που πιστεύω ότι θα πάει καλά».

Έφτασες στα όρια της κατάθλιψης;

«Έφτασα σε δύσκολα όρια, με τη στήριξη όμως της Σοφίας αλλά και της οικογένειάς μου κατάφερα να το ξεπεράσω. Εμείς οι καλλιτέχνες ζούμε μέσα από το χειροκρότημα και δεν το κρύβω ότι αυτή η επαφή μού έχει λείψει αρκετά. Προτίμησα όμως να μείνω εκτός και να μην κάνω πράγματα που δεν μου ταιριάζουν».

Εκείνη την περίοδο αντιμετώπισες και πρόβλημα υγείας με την καρδιά σου;

«Ναι, πριν από 6 χρόνια περίπου είχα πρόβλημα με την καρδιά μου, το οποίο δημιουργήθηκε από το άγχος και από όλη αυτή την ανατροπή που υπήρξε στη ζωή μου. Πιέστηκα πάρα πολύ και δεν άντεξα... Για ένα χρόνο πέρασα δύσκολα. Οι γιατροί μού συνέστησαν να ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή και πολλή ηρεμία και ξεκούραση. Έζησα μια φάση που έλεγα "δεν μπορεί να πηγαίνει πιο κάτω" και τότε έτρωγα κι άλλο χαστούκι... Δεν το πήρε όμως χαμπάρι κανείς. Άλλος στη θέση μου μπορεί και να είχε πάρει τηλέφωνο τα κανάλια για να στηθούν έξω από το νοσοκομείο. Εγώ όμως ήθελα όλο αυτό να το περάσω μόνος μου. Ξέρεις τι είναι να παίζεις στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό και ξαφνικά να έρχονται και να σου λένε ότι την επόμενη μέρα πρέπει να παίξεις Β’ ή Γ’ εθνική; Θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής για να μπορέσεις να το ξεπεράσεις...».

Με τον Τόλη Βοσκόπουλο, που τον αποκαλούσες πατέρα σου και εκείνος σε αποκαλούσε γιο του, εξακολουθείτε να έχετε ακόμα σχέσεις;

«Φυσικά, και πάρα πολύ καλές μάλιστα. Τηλεφωνιόμαστε συνέχεια, βρισκόμαστε και τα λέμε. Πηγαίνω πολύ συχνά και τον βλέπω, και πρέπει να σου πω ότι εξακολουθεί να με αποκαλεί γιο του και εγώ πατέρα. Η σχέση μας δεν ήταν καθόλου επιφανειακή...».

Με τη Δέσποινα Βανδή επίσης είχατε μια εξαιρετική σχέση.

«Με τη Δέσποινα δυστυχώς έχουμε χαθεί τελείως. Εντάξει, κατανοητό. Αλλάζουν οι ζωές, αλλάζουν τα πράγματα και οι σχέσεις των ανθρώπων. Έκανε και εκείνη τη δική της οικογένεια, δεν κάνουμε πια παρέα...».

Μπορείς έπειτα από κάποια χρόνια να μου δώσεις μια απάντηση και εξήγηση για το τι έγινε και «τσάκισε» αυτή η φιλία και η συνεργασία που είχες με τον Φοίβο;

«Δεν το γνωρίζω. Πίστεψέ με. Κάποια στιγμή, και εντελώς απρόσμενα, άρχισε ο Φοίβος να απομακρύνεται. Από εκεί που μιλούσαμε πέντε φορές την ημέρα, άρχισε ξαφνικά "μόνο εκείνος και το τονίζω αυτό" να αραιώνει και τέλος εξαφανίστηκε. Δεν έμαθα ποτέ τι τον πείραξε, δεν μου είπε ποτέ γιατί, δεν τσακωθήκαμε ποτέ. Κατανοώ την επαγγελματική απομάκρυνση, γιατί μπορεί να θεώρησε ότι αρκετά πια ύστερα από τρεις δίσκους που κάναμε μαζί. Μπορεί να ήθελε να κάνει κάτι άλλο. Δεν κατάλαβα όμως ποτέ γιατί χάλασε η φιλία μας, ήμασταν κολλητοί φίλοι κάποτε...».

Δεν έμαθες ποτέ το γιατί εκείνος αποφάσισε να απομακρυνθεί;

«Προσπάθησα κάποια στιγμή να μάθω, το πίεσα αρκετά, δεν τα κατάφερα και αποφάσισα να το αφήσω. Δεν μπορείς να πιέζεις με το ζόρι κάποιες καταστάσεις. Κρατάω μόνο τα θετικά πια από την κοινή μας πορεία».

Αντιμετώπισες οικονομικά προβλήματα αυτά τα 5 χρόνια της αποχής σου από το χώρο;

«Μπορώ να ζήσω με τα πολλά αλλά και με τα λίγα. Δεν ήταν εύκολα βέβαια, προσπαθούσα όμως με κάποιους τρόπους να συντηρηθώ. Η αλήθεια είναι ότι για να επιβιώσεις θέλει γερά κότσια, ιδιαίτερα όταν έχεις μάθει να πρωταγωνιστείς. Δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτή την κατάσταση. Με βοηθούσαν οικονομικά οι γονείς μου όμως, δούλευα περιστασιακά σε κάποια μαγαζιά, έκανα κάποια εξτρά και έτσι τα έβγαζα πέρα...»