Δεν έμεινε λεπτό σε ησυχία. Με τίποτα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτή η γυναίκα είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα 80, όπως μου ψιθύρισε στο αφτί ένας καλός φίλος ηθοποιός που ήταν στην ίδια παρέα. «Δεν το πιστεύω», του είπα. «Μάλλον κάνεις λάθος. Και πού τη βρίσκει τέτοια ενέργεια;». Κι όμως, η κυρία Καλουτά ?με όλη τη σημασία της λέξης που χαρακτηρίζει ορισμένες γυναίκες- είχε καταφέρει να... γοητεύσει ακόμα και το χρόνο! Άλλωστε, όπως είχε παραδεχτεί, είχε γίνει η μούσα για πολλούς άντρες. Αυτά τα πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες είχαν κάνει τρελούς πολλούς άντρες, ο χρόνος θα τις... ξέφευγε;
Αν και η ίδια είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή της σε αρκετά προχωρημένη ηλικία ότι δεν είχε γνωρίσει το μεγάλο έρωτα... Μία ήταν η μεγάλη της λατρεία: το θέατρο. Και του χάρισε όλη της τη ζωή.
Εκείνο το βράδυ συζήτησα μαζί της για λίγη ώρα. Της είπα πόσο πολύ τη θαυμάζω και τη ρώτησα πώς καταφέρνει να... καλοπιάνει το χρόνο και να φαίνεται τόσο νέα.
Ποιο είναι το μυστικό σας, τη ρώτησα.
«Το χιούμορ και ότι δεν κάθομαι σε ησυχία. Δεν βλέπεις;» μου είπε χαμογελώντας.
Έχετε γευτεί τόσα πολλά, συνέχισα. Δόξα, χειροκρότημα, δημοσιότητα. Μετανιώσατε για κάτι;
«Δόξα τω Θεώ, όλα όσα ήθελα τα έζησα και τον ευχαριστώ. Εγώ παντρεύτηκα το θέατρο. Ο κόσμος με αγαπάει τόσο. Τι άλλο να θέλω;» μου απάντησε, ενώ δεν έβαλε μπουκιά στο στόμα της, καθώς, όπως μου είπε, δεν έτρωγε το βράδυ.
Πάντα κοκέτα, αυθόρμητη, ευγενική, με νεανική φρεσκάδα και φοβερή αισιοδοξία, ανέβαζε την παρέα. Δεν κάθισε πολύ, αλλά μέσα στα λίγα λεπτά που μοιράστηκα μαζί της κατάλαβα γιατί αυτή η γυναίκα ήταν γεννημένη σταρ. Όχι μόνο γιατί σφράγισε με την παρουσία της το θέατρο, αλλά για την ψυχή της, που ήταν σαν μικρού παιδιού. Με μια φοβερή ενέργεια που σε έκανε να αλλάζεις διάθεση και να γεμίζεις αισιοδοξία.
Δεν ήταν τυχαίο που όποτε τραγουδούσε το «Ευζωνάκι γοργό» ξεσήκωνε τον κόσμο.
Την ξανασυνάντησα το καλοκαίρι του 2008 στο Ηρώδειο, στην παράσταση...Αυτά που κάψαν το σανίδι». Το καταδιασκέδασε. Σαν να ήξερε ότι ο χρόνος της τελείωνε...
Δίπλα της ο Λάκης Λαζόπουλος και ο Σταμάτης Κραουνάκης την κοίταζαν με λατρεία. Και το Ηρώδειο σείστηκε από τα χειροκροτήματα.
Πώς να κλείσεις μια ζωή γεμάτη δόξα και χειροκροτήματα μέσα σε λίγες γραμμές. Τότε, εκείνη τη βραδιά στο Ηρώδειο, είχα προλάβει να της σφίξω το χέρι και να της πω πόσο καταπληκτική είναι, λίγο μετά την αποθέωση από τον κόσμο.
Τελικά, η ζωή μας γίνεται όλο και πιο φτωχή όταν φεύγουν τέτοιες μεγάλες θεατρίνες, τέτοιοι άνθρωποι που η ψυχή τους είναι γεμάτη με τα πιο ωραία συναισθήματα.
«Μα το λέω ορθά κοφτά... ας βρεθεί μια Καλουτά, τα μαζεύω και στο σπίτι μου πηγαίνω...» τραγουδούσε σατιρίζοντας την αντοχή της στο χρόνο. «Έφυγε» χωρίς να έχει βρεθεί αυτή η Καλουτά. Ούτε θα βρεθεί. Κάποιες γυναίκες είναι γραφτό να μένουν θρύλοι...
Στο καλό, κυρία Καλουτά. Σίγουρα κάπου εκεί πάνω μαζί με την αγαπημένη σας αδερφή, τη Μαρία, που τόσο σας έλειπε από τη στιγμή που «έφυγε» από τη ζωή, θα κάνετε άνω κάτω τον Παράδεισο με το μπρίο και το κέφι σας. Σ.Μ.
