Μυρτώ, μίλα μου ακόμη πιο βρόμικα

18.11.2009
Η Μυρτώ Κοντοβά είναι γέννημα-θρέμμα μιντιακό. Ξεχώρισα το όνομά της πριν από 10 χρόνια, ανάμεσα στους «ανώνυμους» συντελεστές της επιτυχίας του τηλεπαιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;».

Η Μυρτώ Κοντοβά είναι γέννημα-θρέμμα μιντιακό. Ξεχώρισα το όνομά της πριν από 10 χρόνια, ανάμεσα στους «ανώνυμους» συντελεστές της επιτυχίας του τηλεπαιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;». Η Μυρτώ έγραφε, για λογαριασμό της παραγωγής, τις ερωτήσεις του «τέρατος» που υπέβαλε στους παίκτες ο παρουσιαστής Σπύρος Παπαδόπουλος. Ήταν δουλειά ενός έξυπνου, επικοινωνιακού μυαλού. Τη ζήτησα, τότε, 2-3 φορές στο τηλέφωνο για να τη συγχαρώ. Τυχαία ή όχι, δεν επικοινωνήσαμε. Μετά ήρθε η στήλη της στην «Αthens Voice», την εβδομαδιαία free εφημερίδα του Φώτη Γεωργελέ. Και πάλι έγραφε ένα κείμενο ξεχωριστό.

Το πρώτο σίριαλ που υπέγραψε στον Alpha, πριν από δύο χρόνια, τα «Υπέροχα πλάσματα», δεν πέρασε απαρατήρητο από το... βρόμικο μάτι του golden boy της παραγωγής του Mega Πέτρου Μπούτου. Έτσι, γεννήθηκε το «Μίλα μου βρώμικα».

Ανατέθηκε πέρυσι στην On Production, αλλά έμεινε στο συρτάρι, κάτι που λύπησε πολύ και τους συντελεστές του σίριαλ και τον Μιχάλη Δεναξά της Οn, που ήταν σίγουρος για το καλό αποτέλεσμα.

Το «Μίλα μου βρώμικα» έχει δικό του χαρακτήρα, ως σίριαλ. Έχει δικό του χρώμα, δική του γλώσσα, δική του ταυτότητα. Είτε αρέσει σε κάποιον τηλεθεατή είτε όχι, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι παρακολουθεί μια άλλη τηλεοπτική γραφή. Πιστεύω ότι η Μυρτώ Κοντοβά επιχειρεί μια ηθογραφία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας μέσα από σκετς που έχουν τη δομή και την προσέγγιση ενός τηλεοπτικού διαφημιστικού σποτ. Οι χαρακτήρες είναι σκόπιμα υπερτονισμένοι. Το κιτς αποθεώνεται σε συνταγές Αλμοδόβαρ, όπως και το συναίσθημα. Ένα συναίσθημα όπου η λύπη εναλλάσσεται παράλογα με τη χαρά και την αισιοδοξία. Όσο για το σεξ, είναι πανταχού παρόν, ως επιθυμία ή ως απωθημένο.

«Θέλω να κάνουμε πάρτι, κι όλα θα πάνε καλά», είναι το μότο της σειράς, που συχνά επαναλαμβάνεται σαν τραγουδάκι από ήρωες βασανισμένους, άνεργους, φαλιρισμένους. Και το πάρτι γίνεται στο καμένο μαγαζί που ήταν το όνειρο για την παρέα των ηρώων. Αυτή η αισιοδοξία απογειώνει τους τηλεθεατές και προπαντός τους νέους. Κάπως έτσι, σαν διαφήμιση. Σαν φλασιά. Σαν πυροτέχνημα. Σαν λούνα παρκ. Μυρτώ, μίλα μου ακόμη πιο βρόμικα!