Πλούσιοι σε κάλιο, σίδηρο, βιταμίνες Β και φυτικές ίνες, αυτό το γλυκό φρούτο μπορεί να γίνει μαρμελάδα, σιρόπι, ακόμη και να αποξηρανθεί και να μετατραπεί σε ζάχαρη. Η ζάχαρη από χουρμάδες ανταγωνίζεται τις υπόλοιπες κρυσταλλικές ζάχαρες που χρησιμοποιούνται στα ψημένα αρτοσκευάσματα και γλυκά και διατηρεί την ίδια διατροφική αξία των ολόκληρων χουρμάδων.

Η καλλιέργεια της χουρμαδιάς είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο πολιτισμός. Λαοί από την Αρχαία Αίγυπτο μέχρι το σύγχρονο Μεξικό έχουν καλλιεργήσει τα δέντρα αυτά για τη διατροφική τους αξία και τις ιδιότητες που συμβάλλουν σε μια καλή υγεία. Οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας καλλιέργησαν τις χουρμαδιές ως βασικό αγαθό πριν από 7000 χρόνια. Οι ανασκαφές δείχνουν ότι τα δέντρα αυτά αναπτύχθηκαν στην Αίγυπτο την ίδια εποχή. Η γεωγραφική θέση και η χρονική συγκυρία έβαλαν τη χουρμαδιά στο κέντρο της μετακίνησης της ανθρωπότητας από τις νομαδικές στις γεωργικές καλλιέργειες. Τα χαρακτηριστικά που έκαναν δημοφιλείς τις χουρμαδιές σε αυτούς τους πρώτους αγρότες, επέτρεψαν στο ιδιαίτερο αυτό φρούτο να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Μεταφέρθηκε δυτικά στη Βόρεια Αφρική και ανατολικά στην Ινδία, τόσο μέσω της επέκτασης της καλλιέργειας όσο και μέσω των στρατιωτών, των εμπόρων και των μεταναστών που έπαιρναν τους πλούσιους σε ενέργεια χουρμάδες μαζί τους σε μεγάλες διαδρομές και πέταγαν τα κουκούτσια τους, αφού έτρωγαν τη σάρκα. Πιο πρόσφατα, οι εξερευνητές, οι έμποροι και οι ιεραπόστολοι πέρασαν τους χουρμάδες πέρα από τους ωκεανούς και η κατανάλωση του φρούτου εξαπλώθηκε και εκτός Ευρασίας, φθάνοντας και στην Αμερική. Η ανθεκτικότητα του δένδρου, ιδιαίτερα η ικανότητά του να επιβιώνει σε ένα ευρύ φάσμα θερμοκρασιών και να αναπτύσσεται ακόμη και σε άγονα εδάφη, ήταν ένας ακόμη λόγος της εξάπλωσής του.

Η συνέχεια στο itrofi.gr