Έκθεση ελληνικής ποπ-αρτ στη Χώρα της Άνδρου

13.07.2009
Χρώματα σχεδόν ηλεκτρικά, μορφές από τον κόσμο της μουσικής και του κινηματογράφου αλλά και της ιστορίας της τέχνης, ζωγραφικές συνθέσεις που φιλοδοξούν να ανασυστήσουν τις αξίες της ζωής και έναν νέο ουμανισμό, με ποπ-αρτίστικη αντίληψη, θα καταλάβουν φέτος το Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στη Χώρα της Άνδρου.
Χρώματα σχεδόν ηλεκτρικά, μορφές από τον κόσμο της μουσικής και του κινηματογράφου αλλά και της ιστορίας της τέχνης, ζωγραφικές συνθέσεις που φιλοδοξούν να ανασυστήσουν τις αξίες της ζωής και έναν νέο ουμανισμό, με ποπ-αρτίστικη αντίληψη, θα καταλάβουν φέτος το Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στη Χώρα της Άνδρου.

Είναι η έκθεση του Χάρη Λάμπερτ, εκπροσώπου της ελληνικής ποπ - αρτ, στον οποίο αφιερώνεται η 15η διοργάνωση του θεσμού «Πλόες» που καθιέρωσε από το 1995 το Ιδρυμα, παρουσιάζοντας τα πιο γνωστά ονόματα της μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης.

Η έκθεση «Φως της Γης και του Ουρανού», που θα εγκαινιαστεί το Σάββατο 25 Ιουλίου, θα παρουσιάσει περί τα 65 έργα του καλλιτέχνη, καλύπτοντας μια πορεία 28 χρόνων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο Λάμπερτ, γεννημένος το 1955 στη Νέα Ζηλανδία από Ελληνες γονείς και μεγαλωμένος στην Αθήνα, έζησε κατά καιρούς στην Αγγλία, στη Γαλλία και στην Ιαπωνία, είτε σπουδάζοντας είτε δουλεύοντας.

Τη δουλειά του συγκροτούν τρεις πτυχές που διαμορφώθηκαν εξελικτικά, αλλά συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Πάνω σε αυτές θα αναπτυχθεί και η έκθεση: Εργα New Pop Art, από τις αρχές της δεκαετίες του ’80, με μορφές από τον κινηματογράφο, τη διαφήμιση, τη μόδα, τη μουσική, γενικότερα το φαντασμαγορικό τοπίο του εφήμερου.

Οι συνθέσεις είναι επίπεδες, με χρωματική πανδαισία, σχεδόν ηλεκτρική, και ζωντανεύουν τη χαρά της ζωής της ποπ κουλτούρας. Ακολουθεί η Spiritual Pop, που ο Λάμπερτ άρχισε το 1987 στο Τόκιο, έχοντας την εμπειρία ενός άλλου πολιτισμού και νιώθοντας έναν κορεσμό από τη Δύση.

Η υλιστική διάσταση εναρμονίζεται με την πνευματική αναζήτηση. Οι μορφές αντλούνται από την ιστορία της τέχνης (Ρούμπενς, Βελάσκεθ, Ντα Βίντσι κ.ά.) και αντικρίζουν μετωπικά τον θεατή ως φορείς ενός πνευματικού φωτός.

Η τρίτη πτυχή, New Renaissance, συγκροτείται στη δεκαετία του ’90, όπου ο καλλιτέχνης στρέφεται προς την αναζήτηση των πνευματικών θεμελίων της εικαστικής γλώσσας. Το παραδοσιακό πινέλο συναντά το υπεριώδες φως και η ψυχική ενδοχώρα την καθημερινότητα. Ο Λάμπερτ, κατά την επιμελήτρια Αθηνά Σχινά, «στοχεύει στην ανασύσταση και στην πνευματική ανασυγκρότηση ενός νέου ουμανισμού που απαντά με σύγχρονους τρόπους στις σημερινές αισθητικές απαιτήσεις».

ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ