Ο επισκέπτης της έκθεσης κινείται ανάμεσα σε χώρους που άλλοτε τον καλούν και άλλοτε τον αποκλείουν. Οδηγός του στην περιήγηση το φως και η μνήμη. Σε αυτή την ήσυχη πορεία από το φως στην απουσία του και πάλι πίσω, η συνάντηση με τον αρχαίο μύθο και τις μνήμες του τοπίου επιχειρείται με νύξεις, αναφορές και δέος.
Βυθισμένο στον ύπνο του χρόνου, το εργοστάσιο μοιάζει να ονειρεύεται το έργο που ξεδιπλώνεται, καθώς αυτό γεννά εικόνες, ήχους, χρώματα. Άσπρο, μαύρο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε, ψίθυροι, δάκρυα, χαμογέλια, φωνές, γεμίζουν τους ένδεκα χώρους, στους οποίους εκτυλίσσεται το έργο. Προβολές ψηλά στα ταβάνια και χαμηλά στη γη. Ο κάθε χώρος είναι αυτοτελής, παράλληλα όμως συνδιαλέγεται με τους υπόλοιπους σε μία αφήγηση.
Μέσα στη σκόνη του εργοστασίου και του χρόνου, ανάμεσα στα μπάζα που μένουν στην θέση τους και οριοθετούν την πορεία, η Λήδα Παπακωνσταντίνου ανοίγει ένα μονοπάτι για τους διαβάτες. Από τα 25 σημεία - άλλα δωμάτια άλλα αίθουσες - τα δύο είναι άβατα.
Ένα μονάχα είναι απρόσιτο.
Ψηλά στον ορίζοντα μια ξύλινη παράγκα χύνεται στο κενό. Μέσα της κόκκινο φως.
Στην άκρη του έργου μέγας ήχος και η απουσία του φωτός. Όσο κρατά η νύχτα.
Η έκθεση έχει επίσημα εγκαίνια Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου στις 8.30 το βράδυ.
Η έκθεση λειτουργεί από 1/9/2009 μέχρι και 10/10/2009
στο Παλαιό Ελαιουργείο στην παραλία της Ελευσίνας.
Ώρες λειτουργίας καθημερινά και Σαββατοκύριακα 19.30-24.00
