Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός, χορευτής και χορογράφος, ο Βασίλης Μυριανθόπουλος κουβαλά στις πλάτες του μια μακρόχρονη θεατρική εμπειρία. Πέρυσι με τη ρομαντική κωμωδία «Μόλις χώρισα» πέρασε στον κινηματογράφο μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο θεατρικό του έργο.
Το βήμα πέτυχε -η ταινία αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ελληνική εμπορική επιτυχία της περσινής σεζόν, πλησιάζοντας τα 350.000 εισιτήρια πανελλαδικά- με αποτέλεσμα σκηνοθέτης και πρωταγωνίστρια να ξαναδίνουν φέτος ραντεβού με το κοινό στις 19 Μαρτίου.
Την αφορμή έδωσε αυτήν τη φορά άλλη μια κωμωδία, το «Σούλα Ελα Ξανά» (Σ.Ε.Ξ.), στην οποία η Ζέτα Μακρυπούλια υποδύεται, όπως μαρτυρά και ο τίτλος, τη Σούλα, δασκάλα στο επάγγελμα, που αποφασίζει να παντρευτεί μόλις πατάει τα 30. Μια απόφαση που δεν θα είναι εύκολη, καθώς οι υποψήφιοι γαμπροί είναι τέσσερις και προέρχονται όλοι από το παρελθόν της.
Κατά πόσο είναι αντιπροσωπευτικός της σύγχρονης Ελληνίδας ένας τέτοιος τύπος γυναίκας μάς το απαντά ο Βασίλης Μυριανθόπουλος (φωτο 3).
Σχεδόν έναν χρόνο μετά την επιτυχία του «Μόλις χώρισα», επανέρχεστε κινηματογραφικά με μια ερωτική κωμωδία παραπλήσιας θεματολογίας, με ηρωίδα τη Ζέτα Μακρυπούλια...
Το «Σούλα Ελα Ξανά» ήταν μια ιδέα που είχα από παλιά με τη συνεργάτιδά μου την Ολγα Μιχαλοπούλου. Με τη Ζέτα Μακρυπούλια γνωριστήκαμε στο «Μόλις χώρισα» και θελήσαμε να συνεργαστούμε για άλλη μια φορά. Αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν μια ακόμη κωμωδία που να μένει στον αφρό των πραγμάτων. Η Σούλα είναι δασκάλα, με άλλα λόγια έχει εξασφαλίσει ένα επάγγελμα που είναι καθεστώς στη ζωή της και δεν αλλάζει. Στα 30 της όμως, που είναι μια καθοριστική αλλαγή δεκαετίας για κάποιον -ειδικά για τη γυναίκα που αρχίζει να σκέφτεται τη μητρότητα, αποφασίζει να αλλάξει τα δεδομένα της. Στηρίζεται, λοιπόν, γι αυτό σε τέσσερις υποψήφιους, όλοι τους παλιές της σχέσεις που αποτελούν σοβαρές περιπτώσεις. Μπαίνει σε αυτήν τη διαδικασία. Η Σούλα όμως έχει ένα βασικό θέμα. Σαν άνθρωπος που έχει μια δημιουργικότητα και φαντασία, δεν θέλει να συμβιβαστεί. Δεν θέλει έναν άλλον άνθρωπο που θα της στερήσει την προσωπικότητά της. Επιδιώκει να συνεχίσει να είναι αυτό που είναι.
Στην ταινία η ηρωίδα σας ομολογεί ότι διχάζεται ανάμεσα στους τέσσερις υποψήφιους συζύγους της γιατί και οι τέσσερις είναι καλοί στο κρεβάτι. Κατά την άποψή σας, πόσο απελευθερωμένη είναι η σύγχρονη Ελληνίδα στα 30 της σε ό,τι σχετίζεται με τον έρωτα, το σεξ και τον γάμο;
Το 30 για μια γυναίκα σε μια μικρή κοινωνία είναι πολύ σημαντικό. Για μια γυναίκα σε μια μεγάλη πόλη μπορεί να «μετακινηθεί» και να γίνει και 35 κ.ο.κ. Η γυναίκα πλέον κάνει κάποια πράγματα πιο ελεύθερα. Εμάς μας ενδιαφέρει η θετική πλευρά των πραγμάτων. Για την ηρωίδα μας το 8 είναι το άριστα. Αν πατήσει το 9 σημαίνει ότι βρήκε την πραγματική αγάπη. Το 10, δε, σημαίνει εκκλησία, λες «θα ζήσουμε μαζί». Το σεξ είναι εύκολο τώρα πια. Τα παραπάνω είναι που περιπλέκουν την κατάσταση. Το τι γίνεται μετά όμως είναι αυτό που θα οδηγήσει κάποιον στον γάμο. Παλαιότερα οι γυναίκες δέχονταν μια τυπική κατάσταση. Οχι πια. Τώρα μια γυναίκα δεν δέχεται κάτι τέτοιο.
Στο έργο σας δίνετε ιδιαίτερη βάση στη θηλυκή θεώρηση των πραγμάτων...
Είναι τελείως τυχαίο. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή μια γυναίκα θα κάτσει να αναλύσει τα πράγματα, θα κάνει ένα θέμα ολόκληρο γεγονός. Γι αυτό ένα τέτοιο σενάριο έχει περισσότερη πλοκή. Ενας άντρας είτε μπαίνει είτε δεν μπαίνει στα πράγματα. Ετσι απλά.
Πόσο πρόθυμοι (ή ελεύθεροι) νομίζετε ότι είναι οι νέοι στην Ελλάδα του σήμερα να ζήσουν χωρίς τα στεγανά και τις παραδόσεις των προηγούμενων γενιών;
Νομίζω ότι και εδώ παίζει πάλι ρόλο το μέγεθος της κοινωνίας. Η κλασική οικογένεια δεν είναι παρελθόν, αλλά έχει βρει αντίποδες. Οι νέοι δοκιμάζουν και πάνε προς τα εκεί, έχουν πλέον και περισσότερες επιρροές από τον τρόπο ζωής στο εξωτερικό. Χωρίς να έχει καταργηθεί το μοντέλο της παραδοσιακής οικογένειας, τα πρότυπα για διάφορες δοκιμές είναι ανοιχτά και οι νέοι κερδίζουν περισσότερα ερεθίσματα.
Σκοπεύετε να κάνετε κάτι διαφορετικό στο μέλλον;
Ενα δράμα, για παράδειγμα. Το ζητούμενό μου είναι να βλέπω και να δείχνω την όμορφη πλευρά της ζωής. Θέλω οι χαρακτήρες μου να ασχολούνται με την ευφάνταστη πλευρά της. Η ενέργεια που μεταδίδεται σε κάποιον θεατή από μια θετική αλληλεπίδραση στο θέατρο ή στο σινεμά είναι μεγαλύτερη ανάγκη μου. Δεν με ενδιαφέρει η μιζέρια, τα προβλήματα είναι για να τα ξεπερνάμε. Ετσι κι αλλιώς, η κοινωνία μας είναι προβληματική, γιατί να στενοχωριόμαστε κι άλλο;
Είστε σκηνοθέτης με εμπειρία στο θέατρο που μεταπήδησε στο σινεμά. Πώς βλέπετε τον κινηματογραφικό χώρο να συμπεριφέρεται απέναντι στους δημιουργούς που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα;
Επειδή το δικό μου παράδειγμα είναι διαφορετικό, δεν μπορώ να μιλήσω πάνω σ' αυτό. Εννοώ ότι δεν μπήκα στον χώρο προσπαθώντας για κάτι. Τα δικά μου πρώτα βήματα στο σινεμά είναι περισσότερο θέμα συγκυρίας. Το μόνο που μπορώ να πω από τη συναναστροφή μου με τους συνεργάτες μου είναι ότι αντιμετωπίζουν το έργο μου με φροντίδα.
ΑΝΤΑ ΔΑΛΙΑΚΑ
[email protected]
