Συνέντεξη στους Γεωργία Οικονόμου, Γιάγκο Αντίοχο, Νώντα Μερμίγκη

Η συνέντευξη με τον Chris Cornell ήταν -με μία λέξη- χειμαρρώδης! Ο διάσημος τραγουδιστής λίγες μόνο μέρες πριν από την πολυαναμενόμενη συναυλία του δίπλα στον Robert Plant μας μίλησε για όλα: για την ελληνίδα γυναίκα του, για την επιλογή του να ζει στο Παρίσι... μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, για τη grunge σκηνή και για τα δημιουργήματα της σύγχρονης πολιτισμικής βιομηχανίας...

Γνωρίζουμε ότι συνδέεστε ποικιλοτρόπως με την Ελλάδα. Αληθεύει αυτό;
Ναι όντως... η γυναίκα μου είναι ελληνίδα και αγοράσαμε πρόσφατα ένα διαμέρισμα στην Αθήνα.. Δυστυχώς η δουλειά μου απαιτεί να γυρίζω όλο τον κόσμο. Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν μπορούσα να περάσω μερικούς μήνες το χρόνο στην Ελλάδα. Είμαι λάτρης της ελληνικής κουλτούρας, του πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας και θα ήμουν ευτυχής, αν αυτή «διαπερνούσε» και τα παιδιά μου.

Τα τελευταία χρόνια μένετε με τη γυναίκα σας στο Παρίσι, μακριά από τις ΗΠΑ όπου εδρεύει η παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Διακρίνετε κάποιες διαφορές στον τρόπο ζωής και πόσο έχει επηρεάσει την καριέρα σας η εκεί διαμονή;
Είναι πραγματικά δύσκολο να κάνει κάποιος καριέρα μακριά από τις ΗΠΑ. Εκεί τα πάντα πιο εύκολα: η ηχογράφηση, τα στούντιο, η προώθηση της δουλειάς μας, ενώ είναι άμεσα διαθέσιμα τα πιο εξελιγμένα τεχνικά μέσα... Τα τελευταία χρόνια είμαι αναγκασμένος να ταξιδεύω συνέχεια στο Λος Αντζελες γι΄ αυτό το λόγο. Απ΄ την άλλη πλευρά η ποιότητα ζωής είναι εξαιρετικά ανεβασμένη στο Παρίσι. Εκεί ελέγχω καλύτερα την προσωπική μου ζωή και είμαι πολύ καλά συναισθηματικά με τη γυναίκα μου. Παράλληλα, δεν είμαι τόσο εύκολα αναγνωρίσιμος και γενικότερα όλα είναι πιο «ανθρώπινα». Η ζωή στην Ευρώπη είναι γεμάτη συναισθήματα και αυτό με βοηθά δημιουργικά. Άλλωστε δεν είναι ανάγκη να ζούμε όλοι οι «διάσημοι» στην ίδια γειτονιά για τις ανάγκες της δουλειάς μας (γέλια).

Ο τελευταίος δίσκος των Audioslave περιελάμβανε ένα τραγούδι για τα αβοήθητα θύματα του τυφώνα «Κατρίνα»... Επίσης κάνατε μία συναυλία στην Κούβα, γεγονός που έχω την εντύπωση πως είναι παράνομο για τα αμερικανικά δεδομένα. Νομίζω ότι δεν έχετε και την καλύτερη εντύπωση για τον Τζορτζ Μπους.
Η συναυλία μας στην Κούβα δεν ήταν παράνομη. Δεν έσπασε το εμπάργκο των ΗΠΑ, ενώ έγινε κατόπιν συνεννόησης με το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ και την κυβέρνηση της Κούβας. Οι συνθήκες των συναυλιών ήταν τέτοιες, ώστε να διαφανεί ότι αποτελούσαν έναν τρόπο προσέγγισης των δύο χωρών. Είναι γεγονός ότι η συναυλία ήταν εξαίρετη, το ίδιο και η εκεί παραμονή μας.
Αναφορικά με τον πρόεδρο Μπους, δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί του. Απλώς πιστεύω ότι κατά τη περίοδο διακυβέρνησής του, το προφίλ του αμερικανικού λαού έχει καταντήσει αντιπαθητικό. Ως περσόνα ο αμερικανός πολίτης έχει στιγματιστεί στη συνείδηση όλων όσων κατοικούν εκτός Αμερικής. Αυτή η κατάσταση πολύ δύσκολα μπορεί να διορθωθεί.. Ελπίζω ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου κάτι να αλλάξει.

Πάμε πίσω στο Σιατλ, στη μυθική περίοδο των αρχών των 90’s. Soundgarden, Nirvana, Alice in Chains, Temple of the Dog. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου;
Διάφορες... Για παράδειγμα αυτό που συνέβη με τους Nirvana ήταν τελείως τρελό. Τα παιδιά ξεκίνησαν από μία μικρή πόλη, προάστιο του Σιάτλ, με ελάχιστο πληθυσμό και έγιναν γνωστοί παγκοσμίως! Στη συνέχεια πολλά άλλα σπουδαία συγκροτήματα ξεπήδησαν από την ευρύτερη περιοχή του Σιατλ. Όλοι ήμασταν μία μεγάλη παρέα που μας έδεναν κοινά μουσικά στοιχεία. Απώτερος στόχος μας δεν ήταν να υπογράψουμε ένα «χρυσό» συμβόλαιο με μία major εταιρεία, αλλά να βγάλουμε αντιπροσωπευτικούς της μουσικής μας δίσκους. Παίζαμε σε μικρά κλαμπ μπροστά σε 50 μόνο άτομα και το ευχαριστιόμασταν. Η σκηνή ήταν τόσο μικρή που όλοι γνωριζόμασταν και είχαμε πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας, γι΄ αυτό εξάλλου και «ανταλλάσσαμε» τα μέλη μας και κάναμε κοινά project. Αν μου έχει μείνει κάτι από αυτήν την εποχή, είναι αυτό ακριβώς: Ότι μας ενδιέφερε μόνο να παίζουμε τη μουσική που μας άρεσε. Ήταν κάτι το αληθινό.

Νομίζετε ότι κάνετε κάτι σπουδαίο με τους Soundgarden; Πιστεύετε ότι η μουσική μπορεί να χαρακτηριστεί κλασική;
Κοίταξε αν μετά από 20-30 χρόνια κάποιος θέλει να ακούσει ένα κλασικό κομμάτι grunge θα βάλει ένα τραγούδι από το «Nevermind» των Nirvana. Η δική μας μουσική ήταν πιο σκοτεινή και πιο προσωπική. Κάναμε περιπετειώδεις δίσκους, πειραματιστήκαμε αρκετά, επιδιώκοντας όχι την εμπορική επιτυχία, αλλά να εξαντλήσουμε τα δημιουργικά μας όρια. Με το «Superunknown» και το «Down on the Upside» εισάγαμε διαφορετικές επιρροές στη μουσική μας με στόχο την απόλυτα προσωπική και διαφορετική δημιουργία. Καταφέραμε να ξεφύγουμε από την αυστηρή grunge φόρμα και αν είναι να μας θυμούνται για κάτι, θα μας θυμούνται γι’ αυτό.

Τι έγινε με τους Audioslave; Τι κρύβεται πίσω από τη διάλυση του συγκροτήματος; Εχουν διαρρεύσει πολλές φήμες.
Με τους Audioslave έκανα κάτι τελείως διαφορετικό, απ΄ ότι με τους Soundgarden. Εγώ και τα παιδιά από τους Rage against the Machine είχαμε διαφορετικές μουσικές επιρροές. Απόδειξη αυτού ήταν ότι κάθε δίσκος διέφερε σημαντικά από τον άλλον. Τζαμάραμε πάρα πολύ για να δούμε κάθε φορά που θα καταλήξουμε. Αν βγάζαμε και τέταρτο δίσκο, σίγουρα θα ήταν τελείως διαφορετικός. Πιστεύω ότι κάναμε τον κύκλο μας σαν συγκρότημα, γι΄ αυτό και διαλυθήκαμε. Παράλληλα, δεν ήμουν απόλυτα σύμφωνος και με το υπερβολικό πολιτικό υπόβαθρο που ήθελαν να δώσουν στη μουσική μας τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Εξάλλου πιστεύω πως και μόνος μου βγάζω πολύ καλή μουσική...

Οπότε Soundgarden, Audioslave ή σόλο καριέρα;
Στη φάση που βρίσκομαι τώρα, σίγουρα σόλο καριέρα.

Αυτήν την περίοδο παρατηρείται μία αναβίωση της metal και hard rock σκηνής παγκοσμίως. Πείτε μερικά από τα σύγχρονα συγκροτήματα που σας αρέσουν.
Δεν μπορώ να ερμηνεύσω αυτό το «φαινόμενο» σαν αναβίωση της hard rock σκηνής. Το μόνο που βλέπω εγώ είναι ότι τα περισσότερα συγκροτήματα - όπως οι Killers και οι Interpol- ενδιαφέρονται για το image τους και όχι τόσο για τη μουσική τους. Φοράνε όλα αυτά τα μαύρα ρούχα και χτενίζονται προκλητικά περίεργα για να κεντρίσουν την προσοχή του κοινού. Αρα όλο αυτό το βλέπω περισσότερο σαν trend παρά σαν αναβίωση.

Πως προέκυψε η συνεργασία σας στο James Bond;
Όλα ξεκίνησαν από ένα τηλέφωνο. Αρχικά δεν ενθουσιάστηκα. Όταν όμως με ενημέρωσαν ότι σκοπεύουν να ανανεώσουν τη σειρά με ριζικά καινοτόμα στοιχεία και ότι θα πρωταγωνιστήσει ο Ντάνιελ Κρεγκ τον οποίον και εκτιμώ... δέχθηκα. Η συνεργασία μου με τον Ντειβιντ Αρνολντ ήταν πολύ καλή και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα. Είναι σημαντικό ότι χαίρομαι να βάζω την ταινία και να τη βλέπω με τα παιδιά μου (γέλια).

Αρέσετε σε πολλές γυναίκες στην Ελλάδα. Θεωρείς τον εαυτό σου rock star ή αρσενικό Sex Symbol...
Το γνωρίζω αυτό. Απλά συμβαίνει δεν το επιδιώκω. Δεν είμαι χοντρός και άσκημος, αλλά καλός τραγουδιστής. Η σύγχρονη μουσική βιομηχανία προσπαθεί να κατασκευάσει με βάση διάφορες νόρμες τους τραγουδιστές, καθώς πλέον δεν μετρά η μουσική αλλά το image. Αυτό με βρίσκει τελείως αντίθετο. Ο κόσμός θέλω να με θεωρεί απλώς καλό τραγουδιστή και τίποτα άλλο. Δείτε για παράδειγμα τον Νιλ Γιανγκ: Λέει κανένας γι΄ αυτόν ότι είναι sexy; Ολοι τον ξέρουν για τη μουσική του.

Πως νιώθεις που θα μοιραστείς την ίδια σκηνή με το «μύθο» Robert Plant;
Έχω λίγο άγχος που θα παίξω με ένα τόσο μεγάλο όνομα, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη χαρά. Τον εκτιμώ αφάνταστα.

Έχεις πάρα πολλούς οπαδούς θαυμαστές στην Ελλάδα. Θες να τους πεις κάτι;
Να περιμένουν ένα πολύ καλό Live. Θα παίξω τραγούδια από όλη την καριέρα μου, από την εποχή των Soundgarden μέχρι τα σόλο άλμπουμ μου. Ελπίζω να περάσουν πολύ καλά. Ανυπομονώ να έρθω!


*Στις 29 Ιουνίου ο Chris Cornell θα καταλάβει την σκηνή του Terravibe πριν τον Robert Plant, με ένα set δυναμίτη που περιλαμβάνει τα : Spoonman, Black Hole Sun, Jesus Christ Pose, No Such Thing, Hunger Strike, Rusty Cage, αλλά και το You Know My Name, που είναι και το βασικό τραγούδι της τελευταίας ταινίας του James Bond «Casino Royale»!!