Οι προφητείες κατέκλυσαν όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα, οι καταστροφολόγοι έβγαλαν τα συμπεράσματά τους, οι αριθμολόγοι τα επιβεβαίωσαν, οι αστρολόγοι τα συνυπέγραψαν κι η ταινία του Έμεριχ εισέπραξε όλη τη απαιτούμενη διαφήμιση. Τα υπόλοιπα είναι διαδικαστικά: ψηφιακή υπεροπλία, ειδικά εφέ που κόβουν την ανάσα (ή που σε οδηγούν σε αφόρητη πλήξη) και μια ιστορία τόσο σχηματικά ανόητη που την παρακολουθείς με το στόμα ανοιχτό.

Εντελώς προβλέψιμα και τα βασικά πρόσωπα της πλοκής: Ένας καλός αφροαμερικανός Πρόεδρος κι ένας μοχθηρός κυβερνητικός αξιωματούχος, ένας έντιμος επιστήμονας κι ένας αγαθός πατέρας- χωρισμένος ωστόσο όπως βεβαίως ήταν αναμενόμενο. Κι ακόμα δυο παιδάκια και μια τσατισμένη πρώην σύζυγος.


Ολόγυρα ο κόσμος καταστρέφεται. Ηφαίστεια ξεπροβάλλουν στην καρδιά της Καλιφόρνια, σεισμοί σκίζουν στα δυο την Ευρώπη, φονικά τσουνάμι φτάνουν μέχρι τα Ιμαλάια. Το πώς και το γιατί είναι τόσο αστείο που δεν αξίζει καν να το αναφέρω.


Οι πλούσιοι και οι ισχυροί πάντως ετοιμάζονται να σωθούν και οι φτωχοί απλώς προσεύχονται. Φυσικά ο αγαθός πατέρας (Κιούζακ) θα υποψιαστεί την επερχόμενη καταστροφή, θα μάθει τα πάντα γι αυτή και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για σώσει την, διαλυμένη παρ΄ όλα αυτά, οικογένειά του.


Η αλήθεια είναι ότι οι 2 ώρες και τα 38 λεπτά της ταινίας περνούν με κάποια δυσκολία, αφού το αίσθημα του déjà vu είναι συχνότατο και οι χαρακτήρες ασήμαντοι. Τα ψηφιακά εφέ είναι ωστόσο επιτυχημένα, ενώ κάποιες μικρές κωμικές πινελιές ελαφραίνουν κάπως την ατμόσφαιρα.


ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ