Με τον Σταύρο Ζαλμά έχουν μια καρμική συνεργασία. Ταιριάζουν σκηνικά και έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές και πάντα το απολαμβάνουν. Εκείνοι, γιατί κάποιες φορές μέρος του κοινού…ζορίζεται.
Η Πέμη Ζούνη καλεσμένη στη εκπομπή «Καλημέρα είπαμε;» και μιλώντας για τη νέα της συνεργασία με τον Σταύρο Ζαλμά αποκάλυψε πολλά και για εκείνον και για την ίδια και για τον έρωτα γενικά αλλά και τον μεγάλο έρωτα που της επιφύλαξε η ζωή στα πρόσωπα των δύο πλέον εγγονιών της.

«Με τον Σταύρο έχουμε συναντηθεί δύο φορές θεατρικά, αυτή είναι η τρίτη, αλλά έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές. Είχαμε συναντηθεί θεατρικά στο Closer και στο Στοίχημα. Είναι ωραία, έχουμε αναπτύξει έναν κώδικα. Είναι όλα πολύ πιο εύκολα. Ερωτευόμαστε πάντα επί σκηνής. Έχουμε μία πολύ καλή σχέση και άνεση σωματική και ψυχική.

Κάποια στιγμή θυμάμαι στο Στοίχημα, χρόνια πριν, του έδινα ένα χαστούκι και την ίδια στιγμή με άρπαζε και με φίλαγε, μου έδινε ένα παθιασμένο φιλί. Ακούγεται από κάτω μια κυρία να λέει "Φτάνει!". Αυτά συμβαίνουν με τον Σταύρο» είπε αρχικά η Πέμη Ζούνη και στη συνέχεια μίλησε για το πώς αντιμετωπίζει η ίδια τον έρωτα:

«Χάνεις τον μπούσουλα, αφήνεις τη λογική, και γελοιοποιείσαι με μεγάλη ευκολία. Πολύ όμορφα, είσαι αφελής, και καθώς είσαι ευάλωτος, κάνεις τις λάθος επιλογές την πιο ακατάλληλη στιγμή.
Εγώ κυριολεκτικά έπεσα από την καρέκλα καθώς καθόμουν. Μιλούσα με κάποιον που με είχε ταράξει πολύ, και ξαφνικά, σαβουριάστηκα, έπεσα από την καρέκλα – δηλαδή όχι επίτηδες, κατά λάθος. Ήταν τόσο γελοίο! Δεν έχω πρόβλημα να γίνομαι γελοία.

Στον έρωτα έχω γελοιοποιηθεί τόσες φορές όσες πρέπει, αλλά δεν το κάνω από συνήθεια».

Πώς όμως είναι τα πράγματα στο σήμερα;

«Μεγαλώνοντας ξέρεις ποιο είναι το δύσκολο, δεν εμπνέεσαι εύκολα. Έχεις δει τα…σενάρια, έχεις άλλες ανάγκες, θέλεις να ταραχτείς…
Τώρα έχω δύο εγγόνια, την Ιζαμπέλα και τον Ανεξάντερ γιατί ο πατέρας είναι άγγλος. Βέβαια είναι μακριά, ζούνε έξω αλλά κάνω αποδράσεις. Δεν φαντάζεσαι τον έρωτα… Ξέρεις αυτό που λένε, του παιδιού σου το παιδί… Έλεγα αποκλείεται, έχω τέτοια αδυναμία στην κόρη μου που έλεγα αποκλείεται, αλλά…λιώνω για τα εγγόνια μου. Για την κόρη μου είχα ενοχές, πολλές. Κι ας μου λέει εκείνη οτι είμαι η καλύτερη μαμά. Οι ενοχές είναι δικές μου»