Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Μαθήματα ανωτάτου μοιρολογιού παρέδωσαν μετά την αποχώρηση του Δημήτρη, η Κρίστα, η Γιώτα και η Σοφία. Τα κορίτσια του σεφ δεν άντεξαν την αποχώρηση του και για να συνηθίσουν στην ιδέα ότι ο κολλητός τους αποτελεί παρελθόν από το σπίτι, χρειάστηκε να γίνουν ένα με τους καναπέδες (από τις τόσες ώρες που κάθισαν σε αυτούς) και να ξεθάψουν όσα μοιρολόγια άκουγαν από τις γιαγιάδες του χωριού στις κηδείες που πήγαιναν. "Έχασα τη ζαχαρίτσα μου" έλεγε η Σοφία δείχνοντας την εξέλιξη της κοινωνίας. Βλέπεις, πριν πολλά χρόνια, η "ζαχαρίτσα" σήμαινε ο "κύρης μου, ο αφέντης μου".

Ευτυχώς, όμως για τους υπόλοιπους συγκατοίκους, αλλά και για τους δύσμοιρους τηλεθεατές, τα κορίτσια ξεπέρασαν γρήγορα τον πόνο τους κι αφού σκούπισαν τα δάκρυα τους επιδόθηκαν σε παιγνίδια προσχολικής ηλικίας, όπως τουρτοπόλεμος. Ειλικρινά, την ώρα εκείνη του παιδιού δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση της Μαίρης, η οποία μόλις είχε τελειώσει τη φασίνα της. Τα κορίτσια αφού ευθύμησαν με το παιγνίδι είπαν να ασχοληθούν με κάτι πιο σοβαρό. Έτσι, πήραν χαρτί και μολύβι και κάθισαν έγραψαν γιατί αγαπάει και μισεί η μία την άλλη. Η Σοφία αγαπάει την Γιώτα, γιατί την παίρνει αγκαλιά, γιατί είναι παιδί. "Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ". Αφού μελαγχόλησαν με τις μεγάλες...αλήθειες που αποκάλυψαν, ασχολήθηκαν με κάτι άλλο. Όπως το "θάψιμο" της Μαίρης, η οποία όμως στον έξω κόσμο έχει το κοινό της που φροντίζει με το που της μπήγεται μια μαχαιριά από τους συγκατοίκους, να την ενημερώνουν. Έτσι και τώρα πήγαν και της είπαν "το και το οι μικρές". Αυτή έγινε τούρκα από τα νεύρα της και μια και δυο ανέβηκε στο σπίτι και ποιος είδε τη Μαίρη και δε φοβήθηκε. Όταν με το καλό ηρέμησε, κατέβηκε στο bar, όμως οι μικρές πίσω είχαν φουρκιστεί και σταματημό δεν είχαν. Τόσο κόπο κατέβαλλαν προκειμένου να ξεπεράσουν την αποχώρηση του "αφέντη" και να συγχυστούν στα καλά καθούμενα; Ανήμερα στα γενέθλια της Κρίστας;