Η διάσημη Ιρανή εικαστικός Σιρίν Νεσάτ απέσπασε τον Αργυρό Λέοντα στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για τη σκηνοθεσία της ταινίας "Γυναίκες Δίχως Άντρες" ("Women Without Men" - "Zanan-e Bedun-e Mardan").
Η φωτογράφος-σκηνοθέτης-εικαστικός Σιρίν Νεσάτ κινηματογραφεί τις ιστορίες τεσσάρων γυναικών στην Περσία του 1953, τις ημέρες του πραξικοπήματος, που οδήγησε στην εκθρόνιση του πρωθυπουργού Μοχάμεντ Μοσάντεκ και την επιστροφή του Σάχη από την εξορία.
Οι ιστορίες των γυναικών είναι εμπνευσμένες από το ομότιτλο μυθιστόρημα της Ιρανής συγγραφέως Σαρνούς Παρσιπούρ (την οποία βλέπουμε στην ταινία στο ρόλο της Akram Tala). Το βιβλίο της προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων το 1989 στο Ιράν, λόγω των πολιτικών και σεξουαλικών αναφορών του. Η συγγραφέας φυλακίστηκε επανειλημμένως και το βιβλίο της παραμένει απαγορευμένο.
Η ταινία είναι αφιερωμένη στη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους δίνοντας μάχη για την ελευθερία και τη δημοκρατία στο Ιράν, από την επανάσταση του 1906 με τη συνταγματική μοναρχία, έως το Πράσινο Κίνημα του 2009. Η υπέροχη μουσική που ντύνει ιδανικά την ταινία είναι του βραβευμένου Ιάπωνα συνθέτη Ριουίτσι Σακαμότο (Ryuichi Sakamoto: "Τελευταίος Αυτοκράτορας", "ο Μικρός Βούδας", "Ντεριντά", "Βαβέλ" καλ.).
Παραλαμβάνοντας το βραβείο, η Σιρίν Νεσάτ δήλωσε ότι το φιλμ υπήρξε ένα έργο αγάπης που κράτησε έξι ολόκληρα χρόνια. Πρόσθεσε ότι η ταινία "Γυναίκες Δίχως Άντρες" μιλάει για τους ανθρώπους του Ιράν που παλεύουν να βρουν τη δημοκρατία και απευθύνεται και στην κυβέρνηση του Ιράν.
Και τελείωσε λέγοντας "Κάνω έκκληση στην κυβέρνηση να δώσει στο λαό αυτό που του αναλογεί - βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία και δημοκρατία. Κάντε ειρήνη με το λαό του Ιράν."
Η Σιρίν Νεσάτ γεννήθηκε το 1957 στο Καζβίν του Ιράν, σπούδασε στο αμερικάνικο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και αργότερα έγινε πασίγνωστη με τη σειρά φωτογραφιών «Γυναίκες του Αλλάχ». Το 1999 κέρδισε το μεγάλο βραβείο στη Μπιενάλε της Βενετίας και το 2004 παρουσίασε το πρώτο μέρος του κύκλου «Women Without Men» κατόπιν παραγγελίας του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
Χριστίνα Τσατσαράγκου
