Η Λένα Κιτσοπούλου έχει έναν ξεχωριστό τρόπο να μιλάει στα διηγήματα της για θέματα που όλους μας έχουν απασχολήσει κάποιες στιγμές στη ζωή μας ισορροπώντας μεταξύ λυρισμού και ωμότητας και βάζοντας στις ίδιες προτάσεις το γέλιο και το κλάμα.
Όταν διαβάζεις πρώτη φορά τις «Νυχτερίδες», νιώθεις ένα τρομερό σφίξιμο στο στομάχι ,παράλληλα χαμογελάς και κρατάς κομμάτια τα οποία είνα είναι και δικά σου κατά κάποιο τρόπο. Η ομάδα T.d.S [Terre de Semis] μάζεψε κάποια διηγήματα από το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και από τους «Μεγάλους δρόμους», τα παρουσίασε στο υπόγειο του θεάτρου του Νέου Κόσμου, κι έκανε κάποιους από μας που είχαμε απογοητευτεί τα τελευταία χρόνια από τα έργα της συγγραφέω και ηθοποιού, να αγαπήσουμε ξανά τα λόγια της.
Αφαιρετική αισθητική, ευρηματικές ιδέες με σκιές και συμβολισμούς , έξυπνο χιούμορ, Βασίλης Τσιτσάνης στα ηχεία. Η Ειρήνη Φαναριώτη που ανέλαβε τη σκηνοθεσία των «Μεγάλων Δρόμων», άφησε απέναντι μας το κείμενο, γυμνό χωρίς να το ντύσει με περιττά σκηνικά και υπερβολικές εξάρσεις κι έδωσε πολύ εύστοχα, έμφαση σε όσα κομμάτια εκτοξεύονται κατευθείαν στην καρδιά σου.
Μαζί με τους Άρη Λάσκο και Μυρτώ Γράψα αφηγούνται όσα συμβαίνουν στις σελίδες της Κιτσοπούλου αναλαμβάνοντας όλους τους ρόλους των ιστοριών, αποτελούν μια απόλυτα δεμένη ομάδα και πετυχαίνουν εσωτερικές και συγκινητικές ερμηνείες και μια πραγματικά, αληθινή επικοινωνία μεταξύ τους. Δεν υπερισχύει κανείς του άλλου, περνούν με μεγάλη άνεση από την κωμωδία στο δράμα κάνοντας αυτή τη διαδρομή στους γεμάτους μ' επικίνδυνες στροφές και γνώριμες οδούς, δρόμους τους , απολαυστική και σπαρακτική, από την αρχή ως το τέλος.
Στα μεγάλα συν είναι η λιτή και μελετημένη κινησιολογία των πρωταγωνιστών την οποία ανέλαβαν η Αμάλια Μπένετ κι η Χαρά Κότσαλη. Οι τρεις συναισθηματικά φορτισμένοι ήρωες, κινούνται παράλληλα, πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον, αδιαφορούν για τον διπλανό τους, συμβαδίζουν κι απομακρύνονται όπως ακριβώς στο δρόμο μιας μεγαλούπολης.
Φτάνεις στο τέλος του και θες να επαναλάβεις το βόλτα ακόμα κι αν ξέρεις τι θα συμβεί στην επόμενη γωνία.
Κική Παπαδοπούλου
